Ahde Vefa - Çocukken İhtiyar Bi Bunak

1993 bir eylül akşamı gözüm açtım hayata
asıktı yüzümün astarı
doğduğum gün kaderime kefen biçti azrail
14 yıl sonra kaybettim hayatımın aşkını

henüz küçüktü ellerim esrarla tanıştı
sararken bir kaç tohum kalbime karıştı
tam 3 yılda yaşardı kalp kendimle barıştım
ve 17ci yaş günümde yokluğuna alıştım

o yeşil gözlerin hayatımın başrölünde
sarardı ellerim yeni bir sigara her bölümde
sokak lambası sönük ben altında titreyip
içmiştim sigaramı yarına çıkan her günümde

özlem son buldu yaralarımı sardı duman
oynardı göz altlarım çocukken ihtiyar bi bunak
söverdim geçmişime sanki 100yıl yaşamışım
evrende benim hayatım sensiz küçük bir konak


mevsim sonbahar bu yılda yoksun unutmadım
yağan yağmur gözyaşım ben hep yolunda bulutlarım
yüzün gözlerimde batan güneş ,
yanlız bir tek gece yaşıyorum ya ondan beceremiyom unutmayı

hayatının piyanosunda gereksiz bir notayım
binbir şarkı çalsa parmakların dokunmaz geçer gider
karşılıksız aşk denizi en belirgin rotayım
arada yanıma uğrar fotoğrafın ve içi boş kadehler

geriye gel ve yeniden acıma karart hayatımı
bu laflar kadar bayattım ben taştan sapan kararsız
ölüme çizili bir yolda sen aktan cenan kadarsın
meraktan kafan kararsız gel beyaz sayfam kararsın

her gün adına yazılan laftan sayfam kadar sarardım
bir sayfam kadar saraydın sen aptal kanar sanardın
senle aram kafamdaki o üç beş karar kadar
aşkı kaftan yiyecez sanar sana diyor aptal kadar tapardım