Ahmet Özhan - Gönül

Gel artık aldanma divâne gönül
Pişman olup yoksa ağlayacaksın
Oldun bir hayâle pervane gönül
Belkİ bu hayalie hep yanacaksın

Bildim bileli her dem âvâresin
Yolların yoldaşı tam bîçâresin
Dertleri pek çok bir baht-ı karesin
Ah bilsem ne zaman anlayacaksın

Her gün Ömrün mumlar gibi eriyor
Bak, feryadına kimse ses vermiyor
Hasretlerin, hicranların bitmiyor
Acep sen ne zaman uyanacaksın

Arzuların hep ruhunu kanattı
Günahların ruh ufkunu kararttı
Gelen günler geçenleri arattı
Bilmem buna nasıl dayanacaksın