Allâme - Şehir

[Hook: Allâme & Ados](x2)
Zor gülüyor
Yüzüm askıda "Gitme!" diyor
Bana şehir hep gizleniyor
Kara gökyüzü zerk ediyor acılara beni

[Verse 1: Allâme]
Çilen ben, içim, dışım dert, kadehler savruluyor
Otuz yıllık öfkeyim, görüntüler karıncalanıyor
Keşkeler [?nüfuzahlar?] gururu tırmalıyor
Geçen zaman selviden bi' yar, durma, saçları yol

Gün bela, gece huzur için tek sermayem
Çoktan unuttum geçmişi fakat yumruklar sert hâlen
Yazabilmek cesaret, insan için umut rezalet
Eksilerini çıkar hayatının, ne kalır hesap et!

Mesafeler fiziksel jargon insanî telaşlar
Bu radyoaktif topraktan bi' aitlik yok başka (Hayır!)
Beyazlar aldı başını, gitti
Var olduğum bu evren çatık kaşlı, kirli
Yüzünü kara dumanlar okşar

İntihar tek [?şartlı?] kuşku on beş dak'ka dert
İçdahın acabasında cehennem dört metrekare bi' yer
Bu ateş düştüğünden fazla yaktı Sana şeref ve bana da sağlık versin ölmeden hayat bi' kez

[Hook: Allâme & Ados](x2)

[Verse 2: Ados]
Beşirin ellerinde leşe dönüştü neşem
Gönül [?kayım?] meşe
Vakit geberdiye geçer, sen her sabah umuda gebe
Hududa bak lan, elini uzattığına değmez hedef
Kasvete gel, taze benliğin vuruldu ton tepede
Biz de çok gülerdik düşüne, düşmeden önce
[?Gerçekle&Yer çekle?] acıyı buluşturup öpüştürmeden önce
Bak abin hep ince, zamanı gelince, zararı derinden, kararı tecrübeyle sabit haklı yetince
Sırtımda bıçak koleksiyonum, gecem pare pare
Zihnimde insan hikâyeleri birbirinden lanet
Distopyamda hayattasın, gel de şimdi şükret
Geçmişinle hesaplaş da gelecek için küfret
Bak abim, hayat tatlı değil, çatık kaşlı
Beni gençliğimde gör'cektiniz, şimdi tadım kaçtı
Şeytanlar uzun saçlı, günahlarımı saçtım önüne
[?] yok, uykuların kaçsın

[Hook: Allâme & Ados](x2)