Allâme - Yok

Verse 1

İyilik miylik yok, kimseye iyilik miylik yok
İnsiyatif bana zehirli ok, uygun adım ilerle yol bu
İyilik giyinip oluyor puşt, iyi davranmak alenen bi suç
Affedince midem ağrıyor, içim kan ağlarken susunuz
Bir miktar dost bana bir miktar para, şimdeye dek yaşayan amigdala
Gömüyorum onu lazım diil aman aman uzak tut insanlığınızı bana.
Odun olsaydın yontardım seni kalemim zımpara
Pragmatik insanlığınıza karşı değiştim altımdaki impala.
İçinde ruh yok dışın fiyasko, bakışlarında çıkar var az çok
Fırsat bulduğun an satmak maksat sihirbazın elinde bu sihirli baston.
Zaman harcıyorum sana masraflısın pinokyo yok yaa, komik de değil
Oyununu bin kez izledim ebediyyen kapalı tiyatro.

Nakarat x2
İyilik miylik yok, kimseye iyilik miylik yok
İyilik giyinip gelme ölürsün, buna zihnim izin veriyor.

Verse 2

Beni kötü bilecekler seni iyi, zaten sevmiyorum polemiği
Konuşarak anlatamıyorum diye bakıyorum anlatır ifadesizliğim.
Boğazımda düğüm, kelimeler infaz ediyor ses tellerimi keseyim
İstiyorum, çaresizlik çöl arsızlık şeytan bildiğin.
Kalbime saplanan hançer söz, algımı yırtan asılsız iftira.
Yer gök ters yer değiştirir başa sarma bir hain milistir af
İyilik yok dedim iyi niyetini suistimal ediyorken istila
Bildiğin herşeyi unut alnının ortasına dayarken kurulu bir silah.
Bu limana demir atan herkes ölür yemin ederim mezara girer ertesi gün.
İçinizi kurtlar sarar evinizi ah vah sesleri cenazen yürür.
Olması gereken olmaman dostum bu da dostluğumuzun ileri türü
Bu bi nevi insan kürü, yol al, uza, git, sürün..