Amon - Ölümsüz Fani

Bıkarsın elbet yaşamaktan, hiç bir engelini aşamazsan!
Tam düzlüğe çıktım derken önüme koyuluyor hep basamaklar.
Eğer yazamazsam yarım kalırdı benim bir yanım,
Hayat bu elbet büyütür seni ve de oyuncaklarını elinden alır.

Hatılarsa zihinde kalır bulamayacağın kadar derinde.
Ömür dediğin hep akar gider bak durmaz zaman hiç yerinde.
Ardına dönüpte baktığın vakit kim masum kim seninle,
Bugün kim yanmış kim kalmış yanında bir varsın bir yoksun!

Ölüm gelir ve alır gelince zaman, hiç bir şeyin olmaz elinde kalan…
Kapanmaz yaralarım içimde kanar, bu dertler bitmez yerinde sayar!
Düzelmez hayatım girmez raya, küsme hayatına bıkma dayan!
Fakat gene de sokarsın çıkmaz yola, tüketir hayatını bıkmaz yalan…
Ve de kaderin mutsuz gülmez sana,
Hayat bu fani kabullendim onu yaşayamadan bugün ölmekte var.
Gitmekte var bu yolun sonu görünmez yarı yolda dönmekte var…
Bitmez bu acı denedim olmuyor kimseyi kalbine gömmekle bak!

Elimden bir şeyde gelmez yaşamaktan başka çare vermez hayat.
Düzelmez dedikçe kurduğu planların ardı arkası kesilmez…
Çıkarır seni de yönünden sanki gerçek var ölümden başka,
Zannetmem zaten senin yaşam dediğinde ölümle başlar!

Tüm sevdiklerin ölür yavaştan yaşamak istersin her şeyi baştan.
Umudun kalmadığında bile sadece kendine güven bak zor değil aşmak.
Asla hayata kör gibi bakma ben kimseyi yarı yolda bırakmam,
Elbet gönülden ırak olur her bir sevdiğin bugün de gözden uzaksa!