Anıl Yıldırım - Beyhude

Özlediğimi söylemeyeceğim nasılsa anlamazsın
İçinde çarpışan duyguları anlatamazsın
Onun gözlerine baktığımda sanırım anlamıyor beni
Benim yerim senin yanın, seninkisi değil dimi?

Yine de kahretsin demedim hiç nolur anla beni
Her gece sokağından geçtiğimi kimse bilmemeli
Beni kahreden ağladığında aklından ne geçtiği
Yoksa biri mi var içinde bitiremediğin?

Zati gözlerim de dolmuyormuş uzun zamandır
Bırak seninle yanılayım ne olur, çok hırpalandım
Sana geç mi kaldım? Erken mi? Hesap yapmadım
Ve genelde kötü bilirler beni ha hiç aklanmadım

Yüreği buz kesen gecelerim var gel ikram edeyim
Ve zaten bir yudumdan sonrası hatırlatmıyor bir şey
Gönül kasabasında bir yerdeyim seyrediyorum gölü
Yanımdaki sandalye boş, hasretinle yandı gönlüm

Gamzenin kıyısındayım bir tebessüm et geldim o kadar Saçların hicrana karışmış bebeğim
Benim olayım genelde zaten bahtsız bedevi
Özlerken göğüs kafesim parçalanıyor neredesin?

Keşke kaysa yine elim cennet kokan saçlarının arasından
Ve ben artık uyanmasam gecenin ortasında
Sevgim gururun, özlem ise sevgimin önüne geçti
Sen buralardan hiç geçmedin

Yine yağmurlu hava
Ahşap merdivenlere düşen damlalar bile seni hatırlatıyor
Bir kahve yapıyorum kendime, kupayı sen almışsın
Dolabı açıyorum hırkan bende kalmış, ya bana ne yapmışsın

Sana aldığım hediyeleri
Kargoya veremeden ayrılmakta varmış işin ucunda
Sanki kalbim şişin ucunda
Sen gidince kırıldı uçurtmam
Kaç kilo verdim ve hep içerledim
Sana son sözüm beni unutma