Anıl Yıldırım - Korkularımla Yüzleştim

Korkularımla yüzleştim
Bugün hergünden daha isyankarım
Aşkın kötü huyunu keşfettim
Tanrım bir daha hiç bağlanmayayım (2x)

Hiçbir zaafım kalmamış hiçbir telaşım yok
Hiç de takatim kalmamış hiçbir tarafım yok
Oyuncak almadan büyüttüm içimdeki çocuğu
Park salıncak görmediysen bu senin değil benim suçum

Sence garip değil mi? Kaybedecek bir şeyin yok
Başkasının bayıldığı ilgimi çekmiyor
Artık resmini çekmiyorum filizlenen çiçeğin
Ahşap bir odada hayallerimi yakmak istiyorum

Hayatımdan gidenlerin seyrine daldım
Kendi evimin kapısını gidip bilerek çaldım
Bir ses duyamadım ki sen misin gelen diyen
Seyrine daldıklarımdan da kimse geriye dönmemiş sahiden

Onu kaybettim sanırım ah güzel perim nerdedir
Yanakları allı, gözleri hep uzaklara dalardı
Şimdiki aklım olsa yanından bir an olsun ayrılmazdım
Yaşadığıma bakma bir bilsen canıma kaç defa kıydım

Korkularımla yüzleştim
Bugün her günden daha isyankarım
Aşkın kötü huyunu keşfettim Tanrım bir daha hiç bağlanmayayım (2x)

Bilmem hangi şehrin sabahlarını aydınlatır yüzün
Korkarım o şehrin akşamları da kalacak yüz üstü
Durmadan yürüyelim siyah mat ojelerin meydan okusun
Ne yazıkki öldün yeni parfümüm toprak kokusu

Numaranı silemiyorum hala mesajlar attım
Üstün açıldığında örtemedim
Hiç hayal bırakmadın alıp götürdün
Evine gittim yattığın yeri söylemediler
Seni unutturmayı falan da çok denediler

Bir fotoğrafın var saçların rüzgara yenik düşmüş
Gözlerin kısılmış gülerken canım benim
Ah bunlar bilmiyorlar bu fotoğrafın etkisini
Aynı anda ölecektik hani? Ah ulan özledim deliler gibi

Bir gün kardeşin odanı gösterdi her şey bıraktığın gibi
Yatağın üzerinde beyaz elbisen ve anılar depreşti
Korkum o elbiseden hala kokunun gelmesiydi
Ve kokun hala geliyordu ben korkularımla yüzleştim

Korkularımla yüzleştim
Bugün hergünden daha isyankarım
Aşkın kötü huyunu keşfettim
Tanrım bir daha hiç bağlanmayayım (2x)