Arif Gölge - Bir Başkaydı Benim Köyüm

Kırmızı gömpülü koyun ocağa
Yayılsın kokusu dört bir bucağa
İridir kabaklar sığmaz kucağa
Soğanı hıyardan tatlı köyümün

Domatesi dilim dilim bölünür
Balı eşsiz çiçeklerden alınır
Yoğurt dersen haranıda çalınır
Kekliği tavuktan etli köyümün

Bulgur pilavının bir başka tadı
Ülübüdür fasulyenin öz adı
Her şeyi mevcuttur aratmaz yadı
İnciri irice sütlü köyümün

Yapılır ekşisi kızıl sumaktan
Kazağı imaldir yerli yumaktan
Pekmezin tadı da çıkmaz damaktan
İnsanı sağlıklı mutlu köyümün

Fesleğeni ağaç kadar iridir
Armudu-elması diri diridir
Toprağı kırmızı taşı sarıdır
Kırları yemyeşil otlu köyümün
Fazlaca olsa da biraz eğimi
Kızlar taşır hiç dökmeden güğümü
Orada yaşadım gençlik çağımı
Topraktan damları katlı köyümün

Geyicek suyundan olur turşusu
Bir tek bakkalı var yoktur çarşısı
Koca Yüğlük Dağı hemen karşısı
Harman makinesi atlı köyümün

Her bir tepesinden bir pınar akar
Laleyle nergisler sümbüle bakar
Dağında çiğdemle menekşe kokar
Evlerinin önü dutlu köyümün

Ayrana dönüşür keçi yoğurdu
İneği yerli ırk kara sığırdı
Kulağımız kötü söze sağırdı
Kadını giyerdi kutnu köyümün

Arif der nicedir görmedim nasıl
Sağlıklı olsaydım vermezdim fasıl
O'nu da mı bozdu şu yeni nesil
Değişti mi yüzü metli köyümün