Arif Kemal - Dizelere Göm Şair Beni

Şiir denizin değdiği yerde durur
Ayakların üşüdüğünde duyduğun ürperti
Mavidir kuşkusuz duy derim gülersin
Sen güldükçe deniz çoğalır

Ellerim ellerim çok çekti
Ellerime martılar konsun
Gözlerim gözlerim çok çekti
Gözlerime güneş vursun
Gömülmesin ölmesin sevgi
Dizelere göm şair beni

Beni toprak almasın
Beni kefen sarmasın
Üstüme taş konmasın
Kalıt olsun sana sevgi
Dizelere göm şair beni

Gün dediğin güneş batımı Ölüm dediğin kurşun sıkımı
Sevgi dediğin evren bitimi
Dizelere göm şair beni

Beni toprak almasın
Beni kefen sarmasın
Üstüme taş konmasın
Kalıt olsun sana sevgi
Dizelere göm şair beni

(Ve aldı şair)
Gömütlenmeyecek doğurduğun sevgi
Dizelere gömdüm kardeş seni



Şiir : Kıvılcım Vafi - Müzik : Arif Kemal
Güner - 1990