Arsız Bela - Bu Şehir

Canımı yakıyor bu şehir
Seninle doluyor bu şehir
Yaşarken ölmekte nedir
Ah öğretti bana bu şehir

Korkarım göremem artık
Ağlarım gülemem artık
Gezdiğim sokaklar bana
Ah şimdi düşman oldu yazık

Hangi cehennemdesin ki unuttun baharları
Nasıl bi yerdesin harcadın tüm hatıraları
Doğup büyüdüğüm bu şehir düşman oldu sonunda
Kıyamette kopsa götürmez senden kalanları
Bir gece vakti aşık olduğum gözlerin de
Tatlı tatlı verdiğin o yalan sözlerin de
Sıkıca tut bırakma ne olur dediğin ellerin
Şimdi öldü gömdüm hepsine ben hayalinle

Yastığımla yorganım bi kaldırım dibi artık
Sevme diyorum ulan haline bak ölürsün yanıp
Mutluluğa demir atmış bi kadın var lan ortada
Bir de sarhoşa çıkmış adıyla gezen ben yazık Görmediğim bi şey kalmadı her derdi çektim
Gün oldu herşeyimi satıp sabahlara kadar içtim
Bazen uykularım kaçtı sabahlarda zehirdi
Şimdi gülebilirsin halime Bu adam bitti ..

Şiir:

Ben seni en zor zamanım da bırakta git diye sevmedim
Ben seni kurduğumuz hayalleri bir başkasıyla yaşa diye sevmedim
Yediğimi içtiğimi bana zehir et diye de sevmedim ben seni
Bir garibin sevdasından ne olur deme
En güzel çağlarımı serdim ayaklarının altına
Ulan her şeyi bırak sevdim ben seni ölürcesine sevdim seni ..

Korkarım göremem artık
Ağlarım gülemem artık
Gezdiğim sokaklar bana
Şimdi düşman oldu yazık

Git bana hasreti bırak
Korkular acılar bırak
Kurşun ol yaralar bırak
Git artık yakamı bırak .