Asi Styla - Bir Kalem Bir Kağıt

deselerdi kim o
o derdim o işte
beni sabahlara kadar
kendisini düşünmek zorunda bırakan melek
sigaram kadar tiryakisi olduğum
görmediğim kadar özlediğim
özlediğim kadar dokunamadığım
o derdim o...

demek böyle ansızın gelirmiş
ölmek gibi birşey seni sevmek
herkes vursada sen dur vurma
izin verde birkere daha öpeyim
yaz yağmurlarının şarkısıyım
ölümün suskun diliyle konuşan
ana sütü gibi candan sevdim ben
darbe geldi bana en sevenimden
biliyorum bu sözler çok duyulur
dedim ya sönerken ay bile tutulur
damlaya damlaya çoğaldın içime
damlaya damlaya göl oldun bende
gülüşlerini saklama vur yüzüme
gitmede kal sol yanımın içinde
bana öyle bir mektup yaz güzelim
kefenime sarıpta toprağa gireyim sen rüzgarla gelen bir toz bulut
gök yüzünde yıldızlarda soluk
kalbimi parça parça ettin sen
her bir parçada hasretin doluk
ben bir gönül mahkumuyum güzelim
tesbip çekerim oltada döverim
demek böyle ansızın gelirmiş
ölmek gibi birşey seni sevmek

hiç evlenmedim senden sonra biliyor musun
misal baba olmak nasıl bir duygu tatmadım hayatımda
mutlu bir yuvam olmadı
eve gelince masamda ne bir sıcak çorba
ne bir sıcak çayım ve en kötüsü ne biliyormusun
kapıyı çalınca güler yüzle karşılayan bir karım olmadı
hergün aynı şeyler masamda
bir kalem ve bir kağıt
neden böyleyim bilmiyorum
taner diyorum bazen kendime taner yeter
anla artık sok kalın kafana o gitti başkasıyla
bıraktı seni ezdi seni ve dümdüz etti gitti sen,
sen bittin artık sen yoksun artık
sen yalansın artık ve
yalan cümlelerle bir türkü olarak yaşlanıyorsun artık