Atiberk - 0416 Part 2

Alem-i Fani misafiriz gidicez yani
Ne kadar zor olsada yaşam ruh fani
Gül bari derler inan ama yok halim
Aydınlığımda karanlıktır yanan mum kafi

Nitekim,
Güzel değil hayat bi kor pençe
Üzer beni senden kalan kader bu son perde
Muson bağlı gökte elim yüzüm şuan yerde
Şifa arar kalbim doğru yalan hayır şerde

Kan akar kollarımdan attığımda her adımda
Baktığım hep yadırgar, sendelerim yolumdan
Bana bi yardım edin yoksa düşerim yolum dar
Sus be aptal kim tutar senin o kırık kolundan

Bu senin sonun bak, bende meyvenim darağacı
Kalbim çakıltaşı kanar kaşım ve bekler son anı
Hayat ikiye bölünmüş ölüm kalım ve gelir yol ağzı
Seçim yapmak çok kolay, Tanrım beni al artık

Nakarat
Kesitsiz yaşadım herşeyi umut bahçemde sarılı gerçeği
bilemedim Tanrımdan olmamasını diledim Ben yazarım sen bozarsın yine sonunda tek kalansın
Ama hayır gelip geçer bu nafile acılar

Nakarat

Artık olan biteni anlatmam zor yarim
İstanbul çekilmez çile kurak beton dost hain
Yol tahin edip gitmem gerek fakat kör talih
Kardeşimdir durmamı sağlayan bu hayattaki tek fail

Saat 0416 derim neolur sen geri gel
Elimi tut dizlerine çöküp ağlıyım ben yeniden
Korkma sakın geçmiş olmaz asla dilim kelimem
Görme diye sakladığın yüzüğümü ya at yada geri ver

Yürüdüğüm her sokakta uğultu kaplı kimsesiz
Sen varken küçük çocuk ağaç yaprak ve kuş sesi
Terkedip çekip gitmek belki sana haz verir lakin
Yaptıklarını duydukça küfür etmek bile az gelir

Bir yıl geçsede aradan seni kağıtlara resmedişim
Devam ederken durup derim başkasını sevmelisin
Hep aynı serzenişim
Sen gelmedikçe zorlaşır kör bıçağı zapt edişim