Yine yalnızım sokaklarda
Görünür karanlık etrafımda
Sarar her yanımı amansızca
Korkularını yaşatır acımasızca
Koşarım durmadan çıkmaza
Varamam isteğim aydınlığa
Ne kadar uzak dursam da
Beni karanlığıyla kaplamakta
Durmadan duygularımla oynar
Benliğimi içimden söker atar
Kalbimi nefretiyle karalar
Kimse anlamaz bunu niye yapar
Bir gün güneş gibi Doğarım
Karanlığı aydınlığa boğarım
Girdiğim yolu yarıda bırakmadan
İstediğim hedefe koşar adım