Bektaş ve Sırtlan - Her Gün Aynı İsyan

Her gün aynı kederdeyim
Acısı var benim içimde
Bitmeyen cefanın
Sancısı var kalbimde

Günlerimi derde boğup, yıllarımı harcadınız
Rüyalarımı soğuk köşelerde bıraktınız
Gözlerimi doldurup her gece ağlattınız
Huzurumu yok edip beni, kedere saldınız
Bu günlerim artık meteliksizlikten ibaret
Sayenizde ne gücüm kaldı ne de gayret
Kafa dolu moral bozuk etmesem de hayret
Beni ben yapan her darbeniz olsun daha net
Aydınlığıma engel, ekmeğime balta, huzuruma ateş, yüreğime kanca
Aklıma kanla, zehiri damlatan
Oldunuz çok sağolun
Çok mersi varolun
Memlekette yurtsuz kaldım ellerim boş artık
Yabancı elediniz, beni sersem yapıp
Hislerimi kaybettim her dertten kaçıp
Gün doğar sandım ama güneş hepten batık
Çocukluğum sadece zaman harcamaktı
Aile ve huzur falan evet hepsi yalandı
Gençliğim gölgede perde arkasındaydı
Sürekli askıda yani yerle bir olmaktı
Çabalar ve emeğim aklımda, anlayış daldı bulutçasına
Yarınlarım umutla dolu şans olmasa da
Güneş doğar elbet doğar çok yakında
Güneş doğar elbet doğar çok yakında
Her gün aynı kederdeyim
Acısı var benim içimde
Bitmeyen cefanın
Sancısı var kalbimde

Sana her gün her gece ben dua ettim yalvardım
Bu dert çekilir gibi değil gayri yetti allahım
Bıktım artık kendisine arkadaş süsü veren, bunca açgözlü çıkarcı yalancı lüpcülerden
Dostlarım hepsi bana çok ayıp etti
Yalan söledi yalanları ortaya çıkınca postayı kesti
O sonsuza dek güvendiğim dağlara kar yağdı
İki damla göz yaşı oldu ayrılığın armağanı
Bıktım yaşadığım toplumdan herkes sinsi ve uyanık
Bıktım yaşadığım yokluktan zihnim hep bulanık
Günler düşünmekle geçiyor akşamlar uykusuz
Biz her gelişmeye ayak mı uydurduk yoksa ayakta mı uyuduk
Yedi bitirdi devir adamı hayatımız altüst oldu
Millet tuttu her masalı aradığı mal mülk oldu
Herkesin gözlerinde parlıyor dolar simgeleri
Nereye varacak bu halimiz dedim kimse beni dinlemedi
Ne rahatım ne huzurum var
Bıktım dünyanın bu durumundan
Bıktım olup bitenlerden
Bıktım insanların tutumundan
Kaç aç susuz evsiz barksız ser sefil çoçuk
Kaç katil onları katlediyor ecelin pençesi olup
Kaç bin suçsuz insan ölüyor savaşlarda
Yeryüzü nefretle doldu gökyüzü yaslarla
Nefret bizi çok kötü yedi
Allahım al götür beni bu yerden bu dertlere göre ölüm ne ki