Bozan Atuğ - Artık Toparlan

Ne sen bıktın beni,böylesine yakmaktan,
Nede ben bıktım seni,öylesine yazmaktan,
Kurtaramazsın beni,artık bataklığından,
İstesem de istemesem de,düşmüyorsun ki yakamdan.

Kurtulamıyorum,yolların hepsi senle kapandı,
Hep aynı yollarda seni haykırıp,ağladım,
Geriye bakma,hayalinle baş başa orada kaldım,
Bende bir çıkış yolu bulup,buralardan kaçarım.

Ne kadar kaçmaya çalıştıysam,o kadar yaklaştım,
Yalan söyledim aslında bitti dediğim kadar,başladım,
Haklısın,bu aralar iyice saçmaladım,
Dönüp baksana her şey yeterince zaten sacmalık.

Ne kadar çok çabaladıysam o kadar bitirdin,
Ne kadar güçlü olmaya çalıştıysam hep,yenildim, Soğuk bakışlarla bana baktığında bilmeliydim,
Olacak diye avuturken kendimi aslında gitmeliydim.

Sevgili,biz hala neyin peşindeyiz?
Her şey dün gibi,ama ne yazık ki bugündeyiz,
Geçmişi hatırladıkça,ruhumuzu zedeledi,
Doğru olan bir şey varsa geçmiş,en kalıcı izdi.

Ağlamamak elde değil,ağlamak neye çare oldu?
Bitti dedim her defasında,bu kaçıncı oldu?
Bozan artık toparlan,bu kaçıncı son,
O hiç yoktu zaten,bundan sonrada yok.

Sağdan soldan topladık biz,bütün sevgileri,
Ondan bundan aldık biz,ahların en güzelini,
Çektiğimiz ne varsa,geçmişten kalanların bedeli,
Her şey bitsin artık,ödeyelim hepsinin vebalini.