Kıyamet alameti gibi,içimdeki tüm duygularım,
Anlam verebilmiş değilim hala neden hep ben bu durumdayım,
Yalnızlığa hapsoldum çıkmazlardayım,çıkış yolu arıyorum,
Gördüğüm her yolun sonundaki ışığı çıkış yolu sanıyorum.
Gülmek ağlamanın eşiymiş,ben gülerken öğrendim,
Sevinçten ağlamayı bilmedim,mutlu olmayı çok denedim,
Koşmaktan yoruldum,artık aciz kaldı bu bedenim,
Bitmelerin telaşına düştüm çünkü sonu vardı herşeyin.
Çok yalan söyledin,bi o kadarda inandın yalanlara,
Ağlattın,aldattın ama sende kandın insanlara,
Anlam verebiliyor musun şimdi,tüm bu yaptıklarına,
Bende bir zamanlar kanmıştım insanların timsah gözyaşlarına.
Sanki herşey yolunda da,bir tek ben yanlıştayım,
Kalmış bir çok şey yarım,yakında bende kalmaktayım,
Sonuna kadar bekledim herşeyin,
Hiç bir şeye değmedi bekleyişim,
Düşünüyorum da herşeyi,sadece iki kulakla dinlemişim.
Nolur bitsin bu rüya,bıktım çekemiyorum yokluğu,
Yok olsun hayallerim bu rüyada,artık mutluluk beni de bulsun,
Yorgun halsiz ve bitkinim,fakat hiç bitmiyor kinim,
Sevmek istiyorum seversem,nolur artık gitmeyin.