Canas Evrad - Elbet Bir Gün

[Verse 1: Canas Evrad];

Yakınlarda bi' yerlerde dile düştü kastın,
Bunun yüzünden ki köşkünde ters yönünde yastın.
Satırlar arkasında, gizli bütün bedellerin
Ödendiği yaz gününde, Güneş'ten bir ayazdın.

Sus konuşma yeter! Biter bütün vakitler
Ve sende de bir gün tükenir; helal-haram nakitler...
Havlıyor tüm itler; gece belli saatlerde.
Vaadettiğin çoğu şey; kılıflı cenazelerde!

Sanma ki böylece hesap vermeden susarsın.
Devran döner belki bir gün, sen de epeyce susarsın...
Susuzluktan boğulurken, irinler kusarsın.
Belki o an ilham olur ve gerçeklerini kusarsın!

Gerçek çeklerin peşinde koştuğun adımların için, ölen tüm insanlığa despotlarından sunarsın...
Başımda duransın! Masanda kumarsın.
Akşamların loşluğunda şeytana uyansın! Yaa...

[Chorus: Canas Evrad];

Elbet bir gün;
Zehrin içine düşer ve bağırır.
Her yer sürgün
Gibi ya da herkes üzgün, ondan...
Bize ne oldu, her sokak kanrevan;
Ne oldu böyle, her şey mi ayan?
Çoğu şey yavan.
Her ağızda yalan ama çok buna kanan!
Herkes haklı, kimse değil haksız.
İzbe yere bağlı kimseden farksız
Bazısı... Bazıları!
Bir daha söyle anlasın o kafasız!
Bize ne oldu, her sokak kanrevan;
Ne oldu böyle, her şey mi ayan?
Çoğu şey yavan.
Her ağızda yalan ama çok buna kanan!

[Verse 2: Şeb-i Arûs];

Bir şiirle Şeb'e merhaba!
Hüzünlerinde kalmış aklı belli ihtiyaç var ilhama...
(Yine de umursama!) Yazılan onca şeyden ders çıkartsam dahi etmiyor bi' fayda muallimli aklıma

Nefes almak dahi zor gelir
Fakat şiirlerimde ciğerlerim soluğa doymuyor
Bi' fayda etmiyor tamam fakat neden sürekli bağırıyor?
(Geçmişimde naralar...)
Hüzün bi' kalbe dokunur büyür fırtınan ve dalgalar...

O gül bahçesinden geriye kaldı mezarlık
Şimdi bahçıvandan geriye bekçi kaldı artık
Muallim de gayba gitti cahilliğim kaldı baki
Cesaretti ışığı terkediş; Şeb'in karanlığında!

Bi' gün bi' gerçeğe, var gücümle eşlik ettim
Hayaller aleminde bir çoğunuz çocukken.
Bi' gün bi' çift gözün cesaretiyle şahit oldum,
Rüyalar aleminde bir çoğunuz uyurken!

[Chorus: Canas Evrad];

Elbet bir gün;
Zehrin içine düşer ve bağırır.
Her yer sürgün
Gibi ya da herkes üzgün, ondan...
Bize ne oldu, her sokak kanrevan;
Ne oldu böyle, her şey mi ayan?
Çoğu şey yavan.
Her ağızda yalan ama çok buna kanan!
Herkes haklı, kimse değil haksız.
İzbe yere bağlı kimseden farksız
Bazısı... Bazıları!
Bir daha söyle anlasın o kafasız!
Bize ne oldu, her sokak kanrevan;
Ne oldu böyle, her şey mi ayan?
Çoğu şey yavan.
Her ağızda yalan ama çok buna kanan!

[Outro: Canas Evrad];

Yeah!
Canas Evrad!
Mon cher; Şeb!
Anlasın o kafasız!
Bir daha söyle anlasın o kafasız!