Canas Evrad - Horoz

[Verse 1: Makta];

"Refresh" yap, hadi! Sayfalarını temizle.
Pişman oldunsa; akıllarda tehlike!
Hicran yaşadıysan günden güne, üzülme!
Biri gider-biri gelir, bu düzen böyle!

Yıkılır tabuları. Sorgulama yılları.
Ve Allah bilir olanları... Sallamam kuralları!
Dünyalık işlerin hiçbir halta yaramadığını anlayıp;
Doğruya yöneldin ve kendi kabına sığmayıp kırdığın kalplere bak!

Yıktığın duvarlar...
Tamir edebilir misin? Ha, doğru! Senin zamanın var(!)
Hedef gösterilmeden sen, çabuk kendine gel!
Veyahut nefsini ver! Bir bakarsın gelir ecel!

Savunmasız kalır beden. Diren! Kalpten seslen bana.
Yardım eder dualar ve hiç yalnız bırakmaz orda...
Araftan seslenir fakat duyulmaz hiç bu taraftan...
Bir maceranın sonundayız. Sonuçta bu dünya "yalan!..."

[Chorus: Makta];

Yalan bu dünya. Güneşi batmış!
Hep yalnız kalmışız...
Başımıza işler açmışız...
Korkudan saklanmışız!...

[Chorus: Canas Evrad];

Eteğinden taşlar dökülür.
Bu duruma sabretmez "yorumum!"
Hiç meraklanma, burda dağlar durulur.
İç kudur bunu! İki kişi zor durulur!
Korktuğun karanlık oysa her gece var... Çok uzaktı, şimdi epey yakın canavar!
Gerek "korkmak" tüfekleri çatar çatmaz.
Korkma ordayım; Güneş batar batmaz!...

[Verse 2: Canas Evrad];

Gül hayatın efkarlarına; yakında bocalayınca!
"Ah" çekerim, resmine bakakaldığımda...
Kurulur hain karargahlar;
Hasretler ölümü "anmaya" başladığında.

Aramızda koca dağlar; tonla...
Düşünürüm ben, evet, sende çokça el var!
Şimdi gelsin baharlar; bu hoş sesle!
Öter ötmez ordayım horozlar... Bağırıyor; çatlak sesle! (Hoo!)

"Güzel sesim!" deyip, autotune'layanlara! (Hoo!)
Bir gariplik var bu işte...
"Hortlayanlara" boyun büküşle sırt dönüldü.
"Korkmayanlara" imza ver... Gitme kal; electric anlara!

Diyorsun ki mektubunda; "-Beni kurtar haydi!"
Sigarayı her yakışta avuçtu küllük.
Hayli yeni bu 10 dakika istirahat... Bilirim, sıkar kepenklerini!
Akşam olur; Güneş doğar, yakar kesiklerini!...

[Chorus: Canas Evrad];

Eteğinden taşlar dökülür.
Bu duruma sabretmez "yorumum!"
Hiç meraklanma, burda dağlar durulur.
İç kudur bunu! İki kişi zor durulur!
Korktuğun karanlık oysa her gece var...
Çok uzaktı, şimdi epey yakın canavar!
Gerek "korkmak" tüfekleri çatar çatmaz.
Korkma ordayım; Güneş batar batmaz!...