Cem Adrian - Hayat… Ben…

Çok sevdim, sevdim seni.
Çok üzdün, üzdün beni
Uykusuz bir gece ve saat epey geç.
Aklımda bir sorun var ve elimde cevap.
Sabah olsa ben bir kere sızsam.
Ve sonra tekrar uyanıp da konuşsam.
Hayat hayat diye ben, hayat hayat dinle beni.
Bırak bırak peşimi, bırak bırak peşimi beni.
Hayat ben vazgeçtim.

Bu dünya çok elips, hayat çok edepsiz.
Adımı bile koymuşlar benden habersiz.
Belki konuşmak da yaşamak gibi.
Belki çok gereksiz, çok gereksiz.
Bedenim senin ama hayat, ruhum asla!
Diye ben, hayat hayat, masumum .
Bırak bırak peşimi, bırak bırak peşimi benim . Hayat ben vazgeçtim.

Geri ver, geri ver, geri ver.
Her şeyi, her şeyimi. her şeyi baştan.
Yeni baştan çok üzüldüm, çok üzdüler beni.
Hayat sayende o insanlar, insanlar insanlar var ya.
Hepsi, hepsi kadar en çok masum.
Ve biraz da suçluyum.
Ama sen çok günahkarsın hayat.(Çok sevdim.)
Hala masumum, hala masumum hayat.(Sevdim seni, seni.)
Ama herkes kadar günahkarım.(Çok üzdün, çok üzdün beni hayat.)
Çok, çok sevdim seni hayat.
Sevdim, sevdim seni ama.
Hayat seni ben seçmedim.
Çok, çok üzdün beni hayat.
Üzdün üzdün beni hayat.
Hayat seni ben affetmedim.