Cömert - Çöl Parçası

bu piano bi masal olsun bende yazarı
iznin varsa kadın biraz senden yazarım
benim sınırsız iznim var gerçi yokluğundan
seni olmamı yasaklayan varlığının nazarı

şehrim bir sıkıntı ateşinin eteği
arım kalem sen balım ve kağıt ise peteğim
kanatlarım taşır seni yokluğundan öteye in
sen sızan vızıltılarım dilim yokki öteyim

güneş batmak üzere beni sal gitsin
sensizliğe iki yol var peki olmayan hangisi?
gidiyorum ben ne yazık ki kalan yeri sil
sen zamanın geri olmayıp dolmayan gerisi

ben değilim zaman suçlu sen olmadığım zaman
şuan da keder boşalmakta dolmadığın tasa
aşk içinde milyonlarca paranın olduğu
adına bir hiç koyduğum ve hala soymadığım kasam

iyi bir aşk insanı kendine özendirir
kötü bir aşk ise başkasına
iyi ve kötüyü onla gördük ben onla yaşadım
o bizle öldü ve gelmedi hiç ayrılıktan aşka sıra
aşk kardeşlik gibidir erdi duy sesimi
aşk tuzakmış aga ve bitek istemekmiş yemi
ben çözemiyorum aşkı kalemim derde bağlıyken
herşeyi tas tamam da peki niye aşkın aklı kel?

geçtiğim her sevdadan yalnızlıkla bitti demim
beni zamana bırakma zaman alıp gider beni
uzaklığın bi gemi ben başı boş bi limanım
gönül olmasada bari arada sırada çevir güverteni

teklif etme kadere aşkda anlaşılmaz
göz bebeklerimi partalan ışığın az
şikayetçi değil yinede bakışlarım
fakat kokuna tenim rahatsız bi dokunsana ilaçlayıp

kaderi kurcalama yazılan silinmez
ve şu yazdıklarım duygularımdan hiç inmez
yüküm hafif ancak sen olmadığından ağır basıyo
ve kağıda kalemden dökülen içilmez

geride kalan zaman geleceğimi yakdı
beklemekle ölen aklım geliceğine takmış
her attığında acıdığım şu kalbimi
zamanla ümit bağlayıp seviceğini sandım