Cömert - Kuruntu

Zaman öldürüyormuş geçip gittiğini,
Benim şarkılarım şahididir bittiğimin,
Olur da; seni bulamazsam bir gün,
O gün asla anlayamassın nasıl çekip gittiğimi.

Sonrası yok yazılan hiçbir şarkımın,
Henüz hiçbir şarkı net olarak anlatmadı farkını,
Seni aldatmadım,tutmadı kolum kanadım,
Seni sevmekten kalbimin atışları kanadı.

Seni ancak hafızamı kaybedersem unuturum,
Yazdıkça dağıtıyorum sözlerimin bulutunu,
Sana yazdıklarım sadece kuruntum,
Ben deliriyorum sensizliğe hissiyatım kudurdu.

Aşk çıldırsada ben her zaman sakinim,
Sen durmasanda kalbimin bitmeyecek takibi,
Kalbimin sana atmaktan ritimleri bozulmuş,
Ben hani sonundum? Şimdi neden ayrılık rakibim?

Beni bulduğundan seni kaybetmiyorum, İstediğini erkeğin yap,yine de vazgeçmiyorum,
Anlatamam sana tüm bunların nedenini,
Sen en iyisi hiç gelme,çünkü;geldiğinde gidiyorsun.

Hastasıyım kalbinin,yoğun bakıma ihtiyacım var,
İnan kıpırdıyamıyorum sancından,
Sen zannettiklerinin etkisindesin,
Burada kalbim ölüyor açlıktan.

Aşk saçmalıktan başka bir şey değil,
Kalbimin gideri var da,ne geliri gelir,ne gideni,
Mutlu olmak varken,ben yokluğuna şükrediyorum,
Bunun ne gerisi var,ne ötesi..

Sen oldun olalı benden bile ötesin,
Sana yürümekten şikayetçi ayakkabımın kösesi
Seni unutursam,belki kalbim ödeşir,
Ama kalbimdeki sen tek köşeli.

Nasıl unuturum(seni),sen unutmuşken..