Cüneyt Ergün - Yok

Bilinmeyen bir korkudur içimdeki
Kaynağı yok, nedeni yok.
Daldırır bomboş bir aleme beni
Işık yok, renk yok.
Sonra yalnızlığı duyarım içimde
Kardeş yok, arkadaş yok.
Büyür içimdeki yara git gide
Lokman'ı yok, ilacı yok.

(Gökteki yıldızları kandiller yaptı.
Tabiatları, kilitler ve anahtarlar eyledi.
İnsan, O'nun zâtının vasfının usturlabıdır.
Berrak ırmak suyuna akseden Ay gibi onda, Hakk'ın nuru yansır.)

Yırtık çarşafı fırlatıp atmak isterim gece
Güç yok, cesaret yok.
Bir kapı bir çıkış ararım kendi kendimden
Ruh yok, ceset yok.

Gel artık Azrail dostum
Al şu canı bedenden
Al canımı bedenden
Bunca yokların arasında
Yaşamaya gerek yok.