Dava - Büyük Pişmanlık

Verse 1

Kan revan içinde suçsuz gözlerim
ve çağlamaktan bağulur oldu nefesim
hıç kırık notasında melodi oldum
hasretin çıkmaz ayın bilmem termin
Rabbim bana neyi vaad ettin neyi verdin
ona borcum var günah listem kabarık fark ettim
İyilikler tükettiler faydalarını birer birer bırakında
sığınacak bi özrüm olsun
kabahatimden büyüktür pişmanlığım
tüm kozlarım bozgunda can çekişiyor
medet çığlıklarıyla
elbet halvet olmalıyım bir dünya kızıyla
ruhumun firarı son terk edilişten gelen
ihanet kadar basitti
bedenim kendini feda etti
hayata restini çekti
uçurum eşliğinde sallanır oldum
bir bebeğin beşiğinden inip eşik atlaması gibi gayretim tökezledi
yorgun ayaklarımın kilometresi
süründürür hasterin
bir mıknatıs gibi izlerinin tayinindeyim
bir ayin oldu matemim
dilek olay uğruna tam dört takvim eskittim
çağımın en güzel gününde terk edildim
klişe bir rap oldum
masal kitabını yazan adam
bir madam kuruntum

Nakarat x2
Keyfimin kâhyası mutsuz
ve üşenmekte talih kuşu
uçupta gelmiyor
Gözlenen özlenen gözlerimde nem
yolları dikizler bu ikizler
irtibatı keser dünyayla şuurum
son halim bilinmedik bir tavır içinde
yerli yersiz dolar hüzün akar gözüm biter sözüm
ölümsüzlüğü kendi ellerimle gömdüm
ben gidenlerin peşinden hep üzüldüm

Verse 2
Nöbetimin seyir sahnesi silhuetin
hipnoz modunda izledim
özden gelen sözlerle
litre litre yaş döktüm
bildiğim gerçekler acı
haketmeyenler taktı hep tacı
Allah'tan ümidin kesildiğini noktadayım
kimsesiz dört topaç kendine sığıntı
bir avuntuydum kendimi bildim bileli
yeşermeyi bekleyen soyut umut
dünyalıklara dedim hep beni unut
hep kaçanı kovaladı bu fakir
aradı bulamadı hep sefil
azı karar çoğu zarar
hep sıkıntı hesapladı hafızam
zararı yazan kader kalemdi
bende jönüydüm faniyatın, kayinatın
sen nasıl bıraktıysan öyle gördün
oysa ben bir bakışta anlaşılacak resim değildim
düşündükçe başa gelenleri
saçlarımı kökünden yoldum
intikam aldım
oh oldum
vah ettim
ah ettim
ne yazıkki kendi kendimi pişman ettim
düştüğüm durum içlerin en acısı
bu yüzden kalbim rapin en damar yazarı
tamiri mümkün değil
bazı aşk kazaları feci hasarlı


Nakarat x2
Keyfimin kâhyası mutsuz
ve üşenmekte talih kuşu
uçupta gelmiyor
Gözlenen özlenen gözlerimde nem
yolları dikizler bu ikizler
irtibatı keser dünyayla şuurum
son halim bilinmedik bir tavır içinde
yerli yersiz dolar hüzün akar gözüm biter sözüm
ölümsüzlüğü kendi ellerimle gömdüm
ben gidenlerin peşinden hep üzüldüm