Dogker - Günden Güne

Bu yollarda yalniz ve derbeder kaldikça yandim,
insanlarin canayakin maskelerini gerçek sandim.
Yavas yavas ilerlerken bu hayatta hep tekken,
pismanlik hissi sarsada felaket için daha çok erken.
Buralarda, suralarda, oralarda, bu yollarda, tuzak dolu
kollarda büyüdüm ben, onlarin yaninda kus tüyüdüm ben
dostlar hep bürünürken.
Hançerem hep doldu, sigara dumani bogdu,
bunlari yasiya yasiya bende koca bir adam oldum.
Yalanlardan kaçarken dogrulari gözledim,
hayatim bos geçerken ben küçüklügümü özledim.
Özledim gözlerimin öz baskisini,özlerim özverili söz nakisimi , .iklemem bana artistlik yapisini, hadi rapi birakip git yap isini.
Nakarat :
Geldim günden güne, dünden bugüne, bittim yine
Bitmez hüzünlü günler, sararmis güller biriken o kara küller.

1990 dan beri 19 adim attim, bu hayatta hem çok güzel hemde çok kötü seyler tattim. Baktim, tattim, yaptim, sattim,
lakin dostlarim ugruna bir çok sevgilimi biraktim.
Geceleri yatagimda, beynimi kemiren fikirlerle ugrasiyim derken buldum ben huzuru, unutturdu kusuru, mütebbesim pusulu, benim takir geçmisime en fazla kusulur.
Yalniziz bu dünyada, bir muhafizdan yoksun, dostum senden yardim istemektense aramizdaki baglar kopsun. Teraneler ve telkin içeren vaazlardan tiksindim, mutluluk denen fahise bulunmayan bir iksir mi? Lüzumsuz bir saplanti kaygi zembilinden ibaret, hayatta kazanamadiklarim bana göre sadece mütebbesim bir ihale. Bir bakraç dolusu istek, bir torba dolusu köstek, yanimdan eksik olmaz, biri artar öteki eksilir tek tek.

Nakarat