(Sorgu Verse):
Herkese sordum hayatımı sordum
hep hayrına yordum ben irimle doğdum
ders aldım olmadı kaldım
ders verdim gülmedi bahtım
can istedim canımı aldılar
kan verdim damardan attılar
yüreği esirgemez oldukça esir alıp yüreği çizip bıraktılar
uzun yol bu sukut yok oldu hep savaş entrika yılan sokuldu
tenimize geceleri kaç tilki dokundu elveda pembelikler diyerek
parmağımı kırarak çıkardım onu
bir bahar akşamı o kokuyu özledim
ve semalar küskün bana ve dengesi bozulan uçurtma yolunda bu rap
bir oraya bir buraya derken ayak üstü vuruldum
daha vakit erken ben bugün ölmem yardım etmeyin
yıldızım kayar ama önemsemeyin
bir gün ansızın çıkıp geleceğim suratınıza tükürüp geri döneceğim
duvara son çiziği kanımla atarak onu bunu kaderimi kurşuna dizeceğim
ben yalancı ben umursamaz ben kokar zemin farkına varmaz
iz bırktılar sildim hepsini
boğucu bir sesti bölen gecelerimi
hecelerim adını kağıda dökerken melodilerimi cihana sığdıramazken
tek resimde yakdım sureti ben öle dirile gözünün içine bakarken
(Kodes Verse):
Yaz, tek bir cümleye hapsol vede kaybol gözlerimden
sonsuza dek sürmedi son tren kalkar o şehirden
bu yok olası şehrime ama olsun rüyalar var düşler var
sen yoksun bir kerede benim içn yansın İstnbul
(lanet olsun her umuduma)
15 ay kapımda bekler
ben neyler tek vede yek yoluma
gece nöbetleri arkadaş olucakmış bana sorucakmış her gece (birileri)
seni hani dramıma ortak ettim ya affet inan istemezdim tüm olanları...
gecenin çığlığı son bulur güneş doğar kentime tam vakti
ben ve İstnbul hüzüne boğuk 2 yorgun aldı yolunu belkide son kez
ilk kez içi acı dolu bir kalp hissediyorum saat 07
hadi gel bitsin hadi gel gömeelim herşeyi anmayalım bir daha geçmişi
başladığım bir yer vardı tekrar ordayım tekrar kimse yok ve tekrar tekrar tekrar edicek bilirim
korkuya kapılma alışkınım bir kez daha çekerim
derin bir iz var içimde kalbime kilitli düşlere eziyet ederken her gece boşver gerisini bilme...