Dursun Ali Erzincanlı - Medine

Bu Ağustos'u ilk defa görüyorum,
Tanıdık mı tanıdık, aşina mı aşina,
Bir gece bu kadar mı sıcak olur ?
Ve bir gece bu kadar mı güzeldir ?
Bu geceyi ilk defa görüyorum,
Yorgunluğu unutmuş onlarca insan,
Hepsinin gözlerinde çocuksu bir merak, çocuksu bir huzur,
Bu hali ilk defa görüyorum,
Hangisine dokunsam sevinçten ağlayacak,
Bayramlık almış çocuklar gibi masum bir neşe,
Mesafeler kısaldıkça Medine yaklaşıyor,
Bu bir rüya mı Allah'ım ?
Bu ne güzel rüya Allah'ım,
Şafak sökünce Sevgili'nin yurdunda mı olacağız ?
Bu hiç beklenmedik bir yolculuk, Beklenmedik bir davetle başlanan,
Ve beklenmedik bir kabul gerçekleşiyor sanki
Yıllar yılı hasret çek ama, o hasretin yükünü bir sonraki güne,
Başkaları gidince o vuslat düğününe, özlemle biriktir,
'Daha çok öte de” diyen hayal dünyana bırak,
Sonra uzan ve uyu, tam uykuya dalarken biri uyandırıp diyor ki:
'Vakit geldi, kalk bakalım, işte vuslat gecesi”
Bu vuslatı ilk defa yaşıyorum
Medine yolcuları toparlanıyor, vakit geldi işte,
İşte vaktin gayesi, gece gündüze dönüşürken,
Gecenin son, gündüzün ilk hediyesi,
Yemyeşil bir kubbe, Sevgili'nin yurdu Medine,
Ey Medine !
Ben bu yurda ilk kez geliyorum,
Ve ilk kez ruhumla yürüyorum