Öcünü alcam acılarının korkma.
Boynuma kadar borç birikti zaten burnum bokta.
Yarattığım yoktan bir kaç hayalim şu an mevcut hala.
Sadece mutluluğu arıyordum acaba ne buldum.
Eskileri düşündükçe gözlerimden bir şey süzülür.
Şehrim acıların meskeni ve hem kışı hem güzüdür.
Yanımda tek halimi gören bir dost hep üzülür.
Kitap yerine okurum bende ilaçlarımın prospektüsünü.
2 haftada bir hastayım gece boğar öksürük.
Ağzımdan çıkan her yemin ve ettiğim her söz büyük.
Adam olucam dedim babama fakat yalan söyledim.
Bu ilk değildi bi bok olamam.
Güzel bir not aldığımda gözlerimden öptünüz.
Yapamazsın dediğinizde gözlerimde öldünüz.
Hayallerimin peşindeyim studyomun içinde
Uzattığım dost elini özveriyle gömdünüz.
Yalnızlığa alışkınım çünkü yalnız büyüdüm.
Yalnızlığımla gurur duyuyorum çünkü yalnız ölürüm.
Her insan gibi bende bir gün toprak altı çürürüm.
Ne yaptıysam hemen ardından kopyalandı ürünüm.
Kaybediceğim bir şey yokken neden riske girmiyorum.
Bilmiyorum artık sade sessizliği dinliyorum.
Bilinç altım karma karışık hatta
Bu şarkı bazen sinirlendirip bazen ninni olur.
Yani böyle boktan insan oldum.
Artık parayı tanrı yapmaktan vazgeçmeli insanoğlu.
Onlar yalan söyler tıpkı pinokyo gibi.
Ölümü görünce derhal kaydettim biyografimi.
Orası bi cinayetten bin kere kurtulduğum.
Lanet gecenin eski kapılarına asma kilit vurduğum
Her savaştan sonra soluklanmak için bir müddet durduğum
Çöplüktü eşref vakti silahımı susturduğum.