Elleran Elvis - Bir Şizofrenin Hayat Hikayesi

Siktiğimin pazar sabahında unuttum mutluluğumu.
Baba dediğim adamla hiç olmadı bayramda kutluluğumuz.
10 yaşında çocuk düşün park banklarında uyur.
Kalbim savaş yeri varsa gücün tanklarınla buyur.

İnancım sonsuz kadar bir de ağzıma sıçsaydın,
Anneniz eliyle beslerken mamayı boğaza tıksaydı?
Peki acaba benim ne suçum vardı lan?
Evlilik hayali kurduğunuz o şıllık kardeşinizle çıksaydı?

Onunla yatsaydı? İnsan kaderi boktur.
Folyoyla sikiştirilmiş petler amelim oldu.
Saf evi yoldu. Babam uyuşturucu kullanma derken,
Annemin sigara içtiğimden bile haberi yoktu..

Canım çektiğinde cips çaldığım o bakkalı,
Ve şunuda bilin ki ilk sigaramıda ben yakmadım.
Bir öğüdünü unutmadım anne..
"Kötü insanlarla arkadaşlık etme"
Dediğinden beri aynaya bakmadım..

Savruluyorum her dünün her gününe
Dumanla çıkıyorum şuan merkürüme...
Düşürsem üzülme..
Düşersem üzülme.
Uyuşturucu. Bir duman daha.
Büyü adam ol diyen peki kim ulan bana?
Ulan baba. Dumanla 3-5 nöbetli gece vardiyem
Bunlara rağmen salaktır bana şuan hayatta kal diyen..

Çıkışını beklediğim sürtük dolu o kız koleji.
Bir de baba tarafından amına koyulmuş psikoloji.
Dumandan kumandan. Ulan buramda durandan,
Suratlar pusatmam. Bayrampaşa'da voltalı turatmam.

Çocukluğumun yarısı parmaklıkların arkasında.
Düşündükçe uçurumdan aşağıya sarkasım var.
Bir de göz altlarımın morluklarla dolu markasından.
Aşk diye inandığınız sikik bir şey var kasımda.

Şırıngam olsana bu gece şuan kan emip saldır.
Siktiğimin hayatında gökyüzü benim, kafesim martı.
3 yaşına kadar bekledim ranzada talebim azdı.
Ulan şerefsiz yetimhanede büyüdüm haberin var mı?

Savruluyorum her dünün her gününe
Dumanla çıkıyorum şuan merkürüme...
Düşürsem üzülme..
Düşersem üzülme.