Emin Kadir - Söyle

Tanrım bir kulun hayatımı mahveder
Anlarım bu hayat ölümle gözlerimde meşk eder
Kapalı perdeler odamdaki tek sebeb
Sıkılırda belki ya ruhum bedeni terkeder
Tek neden belki sen olursun vazgeçen
Bir beden Akıl oyunlarında ferini kaybeden
Sızlamazda Artık Hatıran akarken Gözlerden
Bir medet sersefil aramam damarda zehrinden
Yorgun düşer bedenim rutin serzenişlerde
Telafuzu güç olur düşüp dururumda her gece (Her Gece )
Gözlerimin duvarda aradığı silüetlerde değil
Yani Bana bakıp kalbime akıttığın sade tek hece
Tek hece yani ölüm yani yaşam
Yani sen yani ben yani biz kal yada git aniden
Oluruzda kaybeden bulunmazda bi neden
Duygusuzluk örgüsü yaşayan ölü bir beden
Nakarat x2:
(Söyle)
Ayın ışığı yüz hatlarına yansıyor mu?
Rüzgar saçlarını benim gibi kokluyor mu?
Kopartığın papatyalar benim gibi solup
Adımı duyduğunda hala dudakların titriyor mu? Şimdilerde durgunum vede bir haylide yorgunum
Ve solgun yüz hatlarımda sensizlik olgusu
Yok gündüzüm gecem Sorgusuzca dalar gözlerim
İfadesiz duygulara derman bir çare gözledim
Umut kokar sanarsın bakıp aşağı bulutlar
İlk tane ve ben beyazdır sen kokar da umutlar
Yüz hatlarımda her bir tanen soğukluğunu hissederken
Akar Yok oluşun göz yaşlarım onları kucaklar
Sen yakılan geçmiş savur küllerin sağnağı
Ben yokluğunda sebebsiz yırtılan takvim yaprağı
Sabır üstümde yinede üşür gel bi kezde beni düşün
Bulunur orta yol elbet dönüşü olsa her sözün
Sen akıtırmı bulutlar saçlarımdan alnıma
Yansıtırmı seni güneş iliklerim ısınırmı
Yarısı siyah yarısı beyaz bir tablo
İken hayatım beyaza uzak yine siyaha bulandım
Nakarat x2:
(Söyle)
Ayın ışığı yüz hatlarına yansıyor mu?
Rüzgar saçlarını benim gibi kokluyor mu?
Kopartığın papatyalar benim gibi solup
Adımı duyduğunda hala dudakların titriyor mu?