Emir Can İğrek - Yangınlı Şiir

Eşkiyaların kibar olduğu zamandan
Adamların kadınları müjganından öptüğü sokaklardan
Geçtim büyüyorum ara sıra yalanla
Yazıyorum içimi şu odamda, değiyor başka hayatlara
Başıma binbir bela gelir bu ruhumun yüzünden,
Ben onun gönüllü işçisi
Bu devirde söylenir mi böyle yangınlı şiirler?
Ben o geçmişin misafiri…
Yüksekkaldırım'da bir akşam tanır felaketim seni
Başında kasketin senin içinde kasvetin
Cadde-i Kebir gibi yakarlar beni çaresiz
Bakarlar ardımdan çocuklar firari mahkum gibi