Empozi - Zor Baba

Yapmacık olsada zor geliyolan gülmek
Ben düşmekten yoruldum yolumun adı ölmek
Ve gerçek olan tek şey bu geriye dönmek
Fayda etmez asla ve yasta birini etkilemez gülmek
Zor baba boş kaldırımda yürüyüp düşlemek
Hayalerini öldürmek teker teker kana bürümek
Yavaşça silinmek , yokluğun her dakika bilincek
Sesim dirilcek kulaklarında , zor baba gülümsemek
Bir pazar akşamı baba yer kalmadı mı kaçmak için
Mezarlıktan başka asıl mutluluk saçmak dimi
Gülmediğim için baba bana diyolar salak biri
Ama hayat diyo benim için hakla p.çi
İçim içimi yiyo ama anlattıkça hüzne bürüyom
Herkesi ve ben pes sesimle her şarkıda sövüyom
Hayata bayada etkiledi kişiliğimi bişi diyim mi
Baba ben her gece rüyalarımda seninle gülüyom Neyi anlatayım şimdi tabutunu taşıdığımı mı ?
Yoksa seni ellerimle mezarına bıraktığımı mı ?
Zor baba gözyaşımın deprem yarattığını mı ?
Öldüğünü duyunca içimi deşip kanattığını mı ?
Tam iki yıldır hayallinle peşindeyim mutluluğun
Bu burukluğun sebebi aslında yüzümün donukluğu
Beni ahmak sanan her p.ç bilmiyo ki doğrusunu
Eve gelince babanı ölü bulmak nasıl bi duygu ?
Zor baba , gün doğuşunda umutlarım yeşermiycek
22 yılımı yazdıkça ben kimse dinlemiycek
Bir tümör hayat söndürür hayatını böldürür
Sen ölmek isteyince seni sigara mı öldürür ?
Yok bi çıkış yolu hayatın
Bayadır içiyorum sarhoşum hayatım
Benim ahımı aldı ölüm
Yine gün doğuşunda uyandım