Ağlama sen Bebek Hanım
Ben çıkıp gidiyorum
Şu anda kırık kaldırımlı caddenizdeyim
Saat beş geçiyor
Ve ben yemin ediyorum ki
Bu şiir ölümü armağan olacak
Bu saatler çok konuşulacak
Sevdimmi aşkımın gücünü bilemiyorum
Yüreğimden bir yer kopup gidiyor sadece
Onu hissediyorum böyle sevgilerin sonu
Olduğunu söyleselerdi bana azraille dost olur
Yalvarırdım ona bulutların ağlamasından
Anlamalıydım yağmurla toprak olmalıydım
Bu günü yaşamadan önce mazi olmalıydım
Ağlama sen Bebek Hanım ben çıkıp gidiyorum
Yüreğimin sesi çıkmıyor şimdi bana bu kadar
Güvenmiş olman çok koymuş olmalı
Ona kırık kaldırımlı kaldırımlı caddemizde
Saat şu an beş geçiyor
İçimizdeki sıcaklık, göğe yayıyor
Annem geliyor aklıma
Nasıl da sallardı beni
Kollarında, ağladığımda
Duygulanması geliyor aklıma
Bebeğini üzmemek için gözyaşlarını
Gizlice yorgana silişi geliyor aklıma
Babamın eve gelişi beni güldürmek için
Yaptıkları, ben güldüğümde nur yüzündeki
Tebessümü geliyor aklıma
Şimdi saat beş geçiyor,
Ya bir duysa!
Ölümün rüzgarları vuruyor ranzama
Aklıma gelenler çok korkutuyor beni
Saat şu anda beş geçiyor
Ağlama sen Bebek Hanım ben çıkıp gidiyorum
Seversem çok severim engel tanımaz yüreğim
Gülersen güler ağlarsan kahrolurum demiştim
Bir damla mutluluğum senin olsun
Ölümün kokusu vız gelir
Sen sev ben yeterim demiştim
Hatırlar mısın Bebek Hanım
Terkedersen ölürüm demişdin saat
Ölümü çokdan beş geçiyor