Emre Afak - Araf

Araf'ta kaldım savaşıyorum yine tarafsa belli azalıyor bir cephem
Yanımda hüsran taşıyorum diye acıyıp uğramaz mı bana ecel?
Yatakta sessiz bekliyor bir beden çıkarlar için yorgun geceden
Önümde cennetler var gibi ölümlere gidiyor korkusuz bir beden

Yürürüm yine üstüme
Aynalarda bu küskünlük ne diye?
Lafım varmaz kimselere
Tavım zanneder gülünce i*neler bile
Yetmedi mi kalbe altın vuruşu
Beklemedim saygı duruşu
Ayrı gülüşüm tarzı buluşum
Yankı buluşur yalnızdır okyanusum
Para yoksa yanda dost mu var
Hayat kayba mahkum bir kumar
Bir duvar var içimde bir de duyar
Ben sessiz ağlasam beni kim duyar?

Araf'ta kaldım savaşıyorum yine tarafsa belli azalıyor bir cephem
Yanımda hüsran taşıyorum diye acıyıp uğramaz mı bana ecel? Yatakta sessiz bekliyor bir beden çıkarlar için yorgun geceden
Önümde cennetler var gibi ölümlere gidiyor korkusuz bir beden

Kırılgan bir ruha sahibim
Biraz basitlik biraz sahici
Niye dahiyim? Böyle mi daha iyi
Çözdüğüm her şeyse katilim
Burnum teke tüke dikine gider
İkilemde kaldım yeter
Pata küte giriştim bu hayata
Ellerim demir kokusuyla dans eder
Sanıyorum yine sil baştan
Yaşıcam her şeyi yine sil baştan
Yine her şey benim içim sil baştan
Yoruldum artık beni sil başkan

Araf'ta kaldım savaşıyorum yine tarafsa belli azalıyor bir cephem
Yanımda hüsran taşıyorum diye acıyıp uğramaz mı bana ecel?
Yatakta sessiz bekliyor bir beden çıkarlar için yorgun geceden
Önümde cennetler var gibi ölümlere gidiyor korkusuz bir beden