Emre Afak - Kendimden Eksildim

Düşkün olduğum insanların diyarından kovuldum
Zaman hep benden götürdü diye saatlerim yoruldu
Bir günahtım içimde bir kadehlik içince
Üzenler cennet olsun üzdükleri yar içinde
Kapama kapını yarına dek
Belki kilit yok içerden
Adam akıllı pansuman yap
Yaralarım çok içerden
Yanıma varma taşıyamam
Kanım kadar ağır mısın?
Arz ı endam eyle ki
Kuruş kuruş harcanasın
Bir telaşla dosta vardım, tuttu vurdu yüzüme
Bir yalanla doğru yaptım, durdu baktım gözüme
Geçmiş oldu kayıplarım, inanmış gibi yaptım
Beni en çok büyürken yaktı çıkar arzularım
Sarılma veda sanarım sanırım korktu duygularım
Bende ben bile yokken sen yordu uykularımı
Helal etmem seni başkasına haram kadın
Tonlarca yumruk ayıltamaz sarhoşluğundan yarın
Düşmanımla düştüm kalktım vefa biriktirdim
Özürlerim sana tanrım başkasına çok sevindim
Bir diyara vardım ve 9 köyce hoş edildim
Bana gelceksen ellerinle boş gelirsin
Ben güldümde kendimden eksildim
Sen yıllarca ben yönden esmişsin
Gel dünyamın bulutları birikti
Vardığım yerden döndüğüm bir ilktin

Dudaklarıma küfürsün küfürbazım üzgünüm
Yarınlara özgürsün varsın bugünlerim üzülsün
Bir bahçede gonca gülüm yapraklarım dökülsün
Toprakla buluşsam göz yaşlarınla büyürdüm
Hatalarımı yüzüme vur güneş doğsun sabahlara
Bende 2 kelimesin anlatamadığım kalanlara
Yar benimle gelir misin? bilmediğim bu yollara
Yalnızlık benle bütün biriken bir kumbarada

Ben güldümde kendimden eksildim
Sen yıllarca ben yönden esmişsin
Gel dünyamın bulutları birikti
Vardığım yerden döndüğüm bir ilktin

Bir yanımda yoksulluk sendende yoksuldum
Baharlar getir ki saçlarımda yaz bulsun
Başkasınada ben gibi gülme diye kan kustum
2000'lerin başında ki en yalnız mahsundum