Emre Mavi - Gel

Seni sen yapan bir şiirdi
Şiiri şiir yapan parmakların işidir.
Nefsimin işi seyrediyordu geçmişimi
Ne kar elde etti nede geleceğime kefil.

Seni çok severken bi okadarda üzdüm
Üzüldüğün noktadan seyrediyorum hüznü
Kendi içeme kapanan bir kördüm
Özün köküne döküldü dökende bi örtü

Beni şair etti yokluğunun susuzlugu
Bazen deli gibi yazıyordu ama bu sefer sustu
Yekten yekten yürüyorum sokaklarım puslu
Beni bu hale sokanla nefretimi kustum

Koca günler bizi bekler koca göründüğünden
Bir avuç nefes aldım seni üfleğimde
Riske atmam seni dara düşeceğinden
Sana layik olmaya calisiyorum kalbimi susleyipte
Gittikçe ağırlaşıyor kalbimdekı aşkın
Yükün ağır geldi soluklandım yazın kışın
Oturup seninle mutluluğu dertleşelim.
Oturup gökyüzünde mutlulğa sözleşelim

Ben seni severken sende sev beni
Sana gel diyorum ki kalbine deş beni
Sana gel diyorumkı bi başkasına verme yeri
Sana gel diyorum ki huzura erelim ebedi

Bitti bitecek bir gün hiyakemiz
Başlamadıği için sürmedi endişeniz
Ben seyrediyorum aşkı içinde sen varken
Birgün oda bitmiyecekmi sankı gözün eldeyken.

Bu gece düşlerimde saçlarını okşadım.
Ben aşka susadım , çünkü aşk susatır
Bi çölde buldum kendimi aşdan yanadır
O zaman cevap ver bana gönlün aşktan yanamı