Emre Özdemir - Dar Geliyor Sokaklar

Dar geliyor sokaklar,
Kaldırım taşları yok.
Zor geliyor ayrılık,
Düşüyor dudağımda ki buse.

Kim her şeye ait kalır ki,
Düş akar göz ucundan.
Damlalar yakar kirpiklerini,
Söz yutar, Aşk ağlar gözleri.

Bak geliyor karabasanlar,
Ardında kayboluyor ayak izleri.
Yar gidiyor, düşüyor gölgesinde karanlıklar.
Sıkılgan günler dönüyor ağıtlar arasına,
Ruj lekesi kalıyor dişlerinin arasında.

Gelme demek daha kolay,
Kalmak daha zor.
Aşk için duvarlar yazılıyor,
Sokak başlarında insanlar konuşuyor.
Yitik bir gün,
Güneş doğumunda acılar var.
Batımında haykırışlı susuşlar.
Aslında Anneler, büyük acılar doğuruyor,
Ayrılıktan geride kalanlar kan kusuyor.
Helal edilen onca süt,
Öğretilen kelimeler.
Kanat altında esirgenen yüzler,
Her gün burundan getiriliyor.

Kolay yaşanıyor yani Aşk'lar,
Avunabilmek için her gece,
Mecnun'dan geride sadece masallar.
Kimden yana bu kalp.
Bir yanda zehir edilen acılar,
Diğer yanda şeker tadında umutlar.
Paydası bellidir,
Aslında,
Her Aşk'tan geride, ortak suçlar.

Ayrılıklar sun-i,
Sevmeler edebi,
Bırakmalar gayri resmi.
Kurşunlar nizami,
Ölenler hep gerçek.
Ne yapalım,
Unutma vaktidir şimdi.