Emre Özdemir - Kal'anlar

Suskun Kalınca Sözler,
Ve Bir Umut Daha İstenirken Hayattan,
Belki Söylenecek İki Cümle İçin Bile Açılır Eski Defterler.
Ve Bırakılır Kendi Haline Yalancı Gülümseyişler.

Toz, duman edilir,
Kan, reva görülür.
Hayat kim bilir kaç kişiyle yaşandı,
Kim bilir geçen anılar kimlere sevdalandı.

Duman altı kahvelerinde, içkisiz bir aşk bırakıldı geride,
İki göz odada onca kahır, onca söz söylenirde,
Bilinmeyen tek cümle gibi bilinir aşk.
Susmaya yüz tutan sevda sözcüklerine,
Asılmaya mahkum bir bedende,
Belki müebbet kalan özlemlerde,
Bir bakış bir gülüş aranır geçmek bilmeyen günlerde.

Aşk dair her söz söylendi
Yıllar çok şey öğretir belki ama, sensizliği asla bile,
Çok istedim vermediler,
Ahu gözlümler,
Hasretin den prangalar eskittiklerini de söylediler.
Şimdi sana hangi sözü söylesem,
Ama bir tek dileğim var mutlu ol yeter.

Şimdi kendime aşkı anlatmaktan çok sen olanı söylemek istiyorum
Şimdi kendime senden hediyeler veriyorum içi boş armağanlar.
Şimdi kendimi sende buluyorum ne zaman yitik bir yolda arasam.
Konuşmasını bilmediğim içindir yazmalarım,
Söyleyeceklerimde tereddütü sezdiğinde sen,
Kim olduğunu sorgulamak istedim var olan benliğimde.

Zaman şöylece dursun, sen kanaya dur içimde,
Yorgunluklar al sahil kenarında ki kuşlardan,
Azaldıkça kanayan düşlerden güç al.
Ama kal benliğimde. Sana hasretçesine,
Bilinen öznelerimde kal,
Söylendikçe alışılan sözlerimde,
Boğaza düğümlenen iki çift sözde,
Ve artık alış seni sevdiğime.

Ne dostça sözler bekle, nede hoşçakallar,
Ne kendine iyi baklar,
Nede güle güle gitler.
Şimdi kaybetmeye yüz tutmuş bir aşka ağlıyorum,
Sözüm oluyorsun ağladıkça bir sende susuyorum.
Öyle susuyorum ki bir sana kanıyorum.

Belli ki kal dedikçe gidiyorsun,
Al öyleyse yüreğimi de götür, ve at ki öyle uzaklara dönmesin,
Mademki gidiyorsun,
Söyle geride bıraktıklarına görünmesin gözlerimde,
Söyle, gözlerine düşmesin geceme,
Ellerine deki, değme bir daha onun tenine,
Kokuna söyle gelmesin en tenha rüzgârla.
Söylesen ne fayda, şımarık çocuklar misali,
Her gece gözlerimde,
Her zamanki gibi yine tenimde,
Kokun her defasında en ince rüzgârda.

Bitime yakınken sözlerim,
Her defasında bilirim senden bir parça şeyler,
Her seferinde dönenler yine senden,
Ve artık bilirim sen geleceksin her karanlığın ardından.

Artık Ne dostça sözler bekle, nede hoşçakallar,
Ne kendine iyi bak lar,
Nede güle güle git ler.
Şimdi kaybetmeye yüz tutmuş bir aşka ağlıyorum,
Sözüm oluyorsun ağladıkça bir sende susuyorum.
Öyle susuyorum ki bir sana kanıyorum.