Epifonem - Şerefle Ördüm Yüreğimi

Şerefle ördüm yüreğimi

Umudumdan her damlayan mürekkebtir kalemime
Dost dediğim insanlar boğulur ihanet denizlerinde
Günlerce susuz kalmuştım ben düş çöllerinde
Doğru bildiğim tek bşy var ecel saplanır kalbe
Eminim ki hiç bi terazi günahlarımı taşıyamaz
Yalvarır günah meleklerim derki sevap eyle biraz
Artık sapsarı güneş bile gafletime ışıyamaz
Al şu hüznü içimden allahım bana umut ver biraz
Hislerim kasvetin resmi durma hüseyin yırtıp at
Hadi gel gücün yetiyorsa satırlarımı yıprat
Bana olan nefretini Göz yaşlarınla kaynat
Onca vebal omzunda ama Kıldan incedir sırat
Ben zamanın her parçasında hüsrana şehit düştüm
Toprakla başbaşa kaldığımda kefendir tek süsüm
hayat beni ikiye böler bak, hüzün ve tebessüm
yanlızlık tünelindeyken her adımda üşümüştüm
gıybetlere cevap vermekten satırlarım yorgun düştü
nefsime gaflet yerleştikçe iblisler başıma üşüştü
şu hüzünün ayazında tüm duygularım büzüştü
hüseyin haddi olmadan çok kader yazgısına küstü
artık mutluluk dahi hiçbi gönüle sığmaz oldu
kalbime ekili fidanlarda sussuz kaldı o an soldu
keder dediğin senaryosuz bir drama oynudur
kör iradem her fırsatta sillesiyle konuştu
sıkılan kurşunlar masumların umutlarına saplandı zulüm maske olmuş artık adalet çıplak kaldı
çizdiğim o kara tablolar sanırım kabuslarımdı
hiç hoşuma gitmezdi feleğin yüzüme sırıtması
ömürüm boyunca bu beden günahlarla kavruldu
esen yalan rüzgarları beni ordan oraya savurdu
içimi yakıyor kasvetim çığlık atsam duyulur mu
kinimi söksem kalbimden acep bu son olur mu
Ben ne hayallerle umudumu kandırmaya çalıştım
Ben şevkate muhtaç kalmış kırık bi fidandım
Ben tembelleştikçe sefa sürmekle tanıştım
Yüreğim piştikçe ben tutuşup olgunlaştım
Bi çok satır yıprattım mahlas kördüğümle
Tablolarım kasvetle boyanmış simsiyah renklerle
Bulutlar serinler kelebeklerin bir günlük düşleriyle
İnsanlar bi tuhaf hayata dargınım tripleriyle
Ben her zaman kaderimi siyah beyaz resmettim
O parıldayan yıldızları Puslu camlardan seyrettim
Bana arkamdan küfüredenlere sadece tebessüm ettim
Ben senin simanı kabus kapanlarına hapsettim
Dertler heybesinde birikmiş hüzünün gözyaşları
Parmaklarıma dolanır kaderin zehirli sarmaşıkları
Rüyalarımda serpilir hayal bulutları
Her zaman keder yüklüdür kasvetin kervanları
Yanımda oluduğun her dakika Gözyaşların sahteydi
Sarfettiğin boş sözlerine karşı cevabım sükunetti
7 buçuk milyar fani mahşere göçebedir
Ruhum günahkar ama şerefle ördüm yüreğimi