Eris Marquis - Konuşan Ceset

kapkaranlık dünyamda koskocaman rüyalar
her adımda köhne bir sokakta kaybolurdu geçmişim ve
kahpe bir tuzakla mahfolurmu geleceğim
bilemedim bu yokluğumu, kimse fark edermi, hiç bi zaman hiç bi yerde gülemedim
psikolojim kaldı beynimin derinlerinde
unutuldum en derinde bi sehpa ve bi ip vardı ellerimde
hiç kimsenin hatrında bulunmazken
şaşıracaklar bi gastenin manşetinde öldüğüme
öncelikle çok ricamla bi kaç dostum çık git hayatımdan *senn*
hayatımda resmedilmiş onlarca dostça görünen kareler
kırdığınız kalbiminde arkasında anlatılan marifetler
hayat, sevgi buysa malesef bu sevginide sevgilerle at içimden tarif etme.
bir zamanlar bir hayalim vardı belki bir rüyaydı belki bir imkansızında çıkmazında bir küçük çocuk misali
belkilerle kaldı,belki düşlerimde gökyüzünde
belkide boş bi ıssız yolda düştü kaldırın
sanki kalbiminsin şahı ey aşşalık insan sen yıllardır nerdesin
beklemekle geçti ömür filmininde bu son şans perdesi
düştüğüm bu haliminde yok miladı geldiğin gün yokluğumun ertesi
gecem gündüzümde sevgilerden uzak bir şehirde yalnızlığın metresi
terk edilmek sade bir hayalse rüyalarıma girmesin
gönlümün saraylarında takıldım bi soytarıyla
hiç bi zaman olmak istemezdim ne kral ne padişaaah
ah bu sefil gönlümün yamaçlarında sen küçük papatya
ben kapattım gözlerimi sayende ha yatım a zabı aşikaar.