Etiz Salt - Gözlerinin Kahvesi

çaresizlik birazda hazırlanan son kesindi
belli bi derdim var tabiki dert benimdi
bende kalan biraz dert bikaç da kardeşim
herşey tamam da unutmak zor gözlerinin kahvesini

zor gelmeye başladı umutlarıma güvenmek
gel benim için bi damla yanaklarına düşerse
hiç düşünme marifet mi sence aşka direnmek
ve kaldığı yerden devam ederim korkma gücenmem

kaç kez ölmem gerek haksızlık çünkü bi kez doğdum
ben bu gün de bi kez daha umutlarımı karanlıga boğdum
tabiki son değildi,
sen bilmezsin bu şakaklarıma doğrulan kaçıncı namlu

olmadı bak sığmadı gönlüme sen hariç
bakıyorum da sanki mutlu herkes sen ve ben hariç
tamam hepsi gider dedim birtek kalbe sen baki
hepsi gitti mutluluk huzur ve sen dahi

Nakarat

zaman geçmiyor böyle attığın her adımda hayalinle yürüyorum neden bir adım ama peşin den gidiyorum hep
sonumu düşünmeden sonumu düşün bir sen
benim için hala sen

yok bu sen değilsin aslında
bitanem gül kokunda uçtu gitti yastığımdan
ve birde ellerin ve saçların onca zaman oldu
en azından gözlerini görmemi hakkım say

bu nasıl bi karar siyaha boyandı gökyüzü
sen yeterki gel baharı yaşatır her güzün
ben hep aynıyım sen nasıl oldu da değiştin
aklım almıyor farklı sözün farklı yüzün

gözyaşım bu gün bi farklı düştü yerlere
resmine bakmam lazım azrail beni yere sermeden
aklımda birkaç soru düşünmekle bitmeyen
unutmak mümkün mü bana seni sorarken her gören

ve son dörtlük sana bu kalemden son övgü
sen merak etme aşkımızı satırlarca övdüm
ve herzaman ki gibi kalbimi gömdüm
ve sen merak etme ben satırlarca öldüm.