Faruk Korkmaz - İstanbul

İstanbul

Neden sonunda yalnız kalan,
Kazandığının sanıp, kaybeden oluyorum?
Engelleri aşıp başladığım noktaya dönüyor,
Ellerine sığınıp, kendimi soğukta buluyorum?

Neden ağlatmaya çalışırsın beni?
Niye tutarım kendimi pek bilmiyorum.
Ben mi incittim seni?
Böyle bıraktın beni...

Beni bana geri, beni bana geri ver İstanbul.
Beni bana geri, beni bana geri ver İstanbul, İstanbul!

Neden sonunda yalnız kalan,
Kazandığının sanıp, kaybeden oluyorum?
Engelleri aşıp başladığım noktaya dönüyor,
Ellerine sığınıp, kendimi soğukta buluyorum?
Neden ağlatmaya çalışırsın beni?
Niye tutarım kendimi pek bilmiyorum.
Ben mi incittim seni?
Böyle bıraktın beni...

Beni bana geri, beni bana geri ver İstanbul.
Beni bana geri, beni bana geri ver İstanbul, İstanbul!

Ay yüzünden, meltem rüzgarı..
Ben yaşarım seni anılarımla! İstanbul!
Ben yaşarım seni anılarımla! İstanbul!
Ben yaşarım seni anılarımla.

Elveda İstanbul..
Elveda İstanbul..
Elveda sana elveda istanbul.
Elbet geriye döner.
Elbet geriye döner.