Fatih Durgun - Kömür

Mutlu ol bak bugün ben fazlasıyla yoruldum ve pes ettim melek ölür
Kayra ve defne aklımın ucunda takılıyo perdem gözleri kömür Özlerim ömür
Dudaklarım sigaramın her dumanına katlanmış vaziyette Halim sönük
hep kendini haklı çıkardın melek tabi yaptıklarını rabbim görür.
Sen yanaklarına öpücük koymak istersin gözlerin bile üşenir arkadaş
Oysa kafasını reddedercesine uzkalaştırır yavaş yavaş
Kafan karışır geceleri tutamazsın kendini akar bikaç damla yaş
Dersin sadece nerde hata yapıyorum Aslından düşünmektir hatan.
Kaç kişiden kaçıcak bu bedeim Yoruldum Allahım bana güç ver lütfen çektiğim özlem
Ben onu ölümse beni gözler Sözler kalbime dimdirek işler Azrail kefenimi işler
Gözaltlarımı gören çoğu kişi bu çocuk keş der her yanımda dertler duvarıma mesken
Hayatımı anlatsam elaleme imzalı bi kitap ister . Beni ona sorsam tanımıyorum der. İsmini duyunca oluşuyo elimde ter , Ve bağrışmalar nolur susun artık yeter .
Soyadım keder lütfen Bana bi kez olsun sen sen ses verr .

Bulut gibi çöktü karanlık üzerime eylül den beri böyle hayatım
Her gece fotoğrafına bakıyorum ve bir nefes gözde karartı
Sözde yanardın acılar içindeyim Sense mutlu söyle yalan mı
Allahım bu kadar acı bu kadar keder lütfen şu canımıda al artık
Sen istesen ölmemi yoluna zivt olurum ben gamzelerine düşerim
Bir kaç güne geçer dediler kaç ay oldu unutumadım lan ben sesini
O kokunu ve nefesini Güldüğünde çokcuklarımı gördüğüm gözlerini
Özlemimi anlatmaktan sıkıldım ben özleteni ister bedenim .