Felâh - İnsan

herşeyin bi nedeni vardı en çok kalbin ağrısıydı
dizlerimde yarası kabuk bağlamış çocukluk anı
pes eder mi sevgiler düşerse uykular rüyadan
al yanaklarında kurudu ıslanırken yağmur altı
artık istemiyorum bıktım zor gelir nefes alırsam az gelir yaşam mı dersin yok yerim
köşeme çekilipizlediğim eski kokulu hatıralar iz bıraktı istifade his kazandı resti çektin sen kazandın
ben söz aldım gidiyorum ve biliyorum ben sözde kaldım
istediğime varamıyınca düşlerimde yer azaldı
sen mi fazla ? ben mi azdım ? ters giden bişey mi vardı ?
yolcularımı uğurlarken geriye sade ben mi kaldım ?
parçalarımı topladım ve kırdım tekrar ateşe attım
can sıkıldı onumu andım yinemi sensin ey vedasız
sorgusuzca unutulan hayatım ellerimde kaldı
can sıkıldı omudur kaybım yinemi gittin sen vedasız
Bir nefes alır ötekini verir insan çalma hakkımı biraz insaf et
Bazı gülenlerin gözleri ağlar derdimi gör biraz ikna et
kendine küsmüş bir süre bağlar yaptığı herşeyi kendine saklar gözleri dolmuş kalpleri sakin herşey uzağıma bir sürü derdi
bir dilek tut içinde aşkı ap açık belirt
gözlerimiz hüzün dolsun kederlerle ilgili
yolcularken gideni, dur kal yerinde gizli gizli
arkasından ağla yol bitince dünyan yerle bir
neresi doğru nerde sevenin aşkı yok mu oldu nereye doğru gidilir baktığında arkasından
herşey kapalı zihnin açık oraya buraya sallanan o ellerin bitap düşer uzak durunca taptığın..
bak gözümde parçalandı sevdiklerimin hasreti
karışık olduğum zamanlar bozulur aklın dengesi
kefeni giymiş ölüden yaşama dönme beklentisi gibi
gelmesende hiç bir zaman felahın seni beklemesi
gözlerimde aynı tutku sözlerim bi hayli durgun gittiğin günden buyana hiç konuşmayıp sustum
ellerimde titrer yüzüm donuk bugün konuk rapim paranormal değişmedi hala çocuk
Bir nefes alır ötekini verir insan çalma hakkımı biraz insaf et
Bazı gülenlerin gözleri ağlar derdimi gör biraz ikna et
kendine küsmüş bir süre bağlar yaptığı herşeyi kendine saklar
gözleri dolmuş kalpleri sakin herşey uzağıma bir sürü derdi