Felâh - Vurdum Duymaz

yine bir akşam üstü daldım uykuya
ilacı olmayan yaram ve açamayan çiçeklerim var
bazen anlar diyesim olsa dahi bozuyor anı bazı anlar
yararlı dumanı sigaramın bütün baş ağrıma
yanıyor hala içimin ormanlarını söndür
varsa geleceğin bi gün ölümüm olduğunda güldür
zaten geleceğin gün öldüğüm bir gündür
gidişinin tamamı 360 küsürdür
ak karardı artık kalan sade sayfarda
yazarım hiç sıkıntız o ismi sayfalarca
huzurdur ak kalanları karalamak bana
ellerim yazdıkça öldü kalemim ağlamakta
üzgünüm bi gün bi yaramazım bi uslu
bak güzel kız tüm şehir ben ağlayınca sustu
en zavallı hale düştüm bende aşkın uyudu
bak bu gözlerin son hali 5 gün uykusuzdu
ayrılık beni hiç duymaz
ağrıtır vurdum duymazz
ağlar bir sağdan bir soldan bir rüyadan vuruyor ama yar beni hiç duymaz
yansam söndüren olmaz
yaşlar bir sağdan bir soldan bir yardan damlıyor
zıvanadan çıkan bu aklım hasretinde canan
kırlar dolaşıp topladığım tüm papatyalar sana
şair okusun yazdım senin için bir kaç ağır kelam
zamana karışıp bulurum belki senli bir kaç hatıra
yerim pek hoş değil varsın öyle kalsın
canımı acıtan her bi derdim yare haber salsın
artık yaşama sevincim yok kaçabilenler kaçsın
uçabilenler mutlulukla kanatlarını taksın
verilen hangi söz tutuldu nerde gidilen yollar
arkadaş sen hangi yoldan gittin seni göremiyorum da..
hep aynı sahne var hep ayrı insanlarız
yar güneşdir bense ay da tutulamayanlardanız
herşey bitti bir yaşamdan arta kaldık
sandıklırımızı açtık onları insan sandık kandık
yüzümüz aynı denizlerde yüzdü yüz binlerce gün