Feragat Faraza - Gönül Yolcusu

Gönlümdeki sarayın kapalıdır kapısı
Yakut tahtı boş kaldı kime kader tabibim
Alev yanar içinde buz keser dış yapısı
Buzun gücü volkana nasıl yeter tabibim
Bülbüller yas deminde şarkı sessiz sedasız
Kanayan bir gülüm var yaprak taca fedasız
Sürmeli göz yıldızlı ceylan nazsız edasız
Gece koynunda esir bir eser seher afsız
Gözyaşıyla dinledi yaktığım her türküyü
Medyum der ki: Başından eksilmez kara büyü
İmdadına gelmeyen efsunlu Anka tüyü
Kör düğümle gömüldü ,Son umut damlası
Akan ömür nehrinde dinmeyenn heves mi var
Hicranla yanan gönlü çağırmayan ses mi var
Sonsuzluk sınırına nakşedilmiş resmi var
Gönüllü yolcusu benim

(NAKARAT)

Kim bilir nerde şimdi
Felek sıkmış yumruğu, kaderim avucunda!
Gözyaşımla yazdığım son mektup firarda


Gönül özlem zehrine yudum yudum kandıkça
Dil yasaklı adını gizli gizli andıkça Kalpte hicran ateşi için için yandıkça
Buğusunu gizliyor misk-û amber tabibim
Masum sevgiler çoktan soysuzlaştı yoz oldu
Feleğin kaleminden sevdamız yaz-boz oldu
Sabır taşı göğsümde parçalandı toz oldu
Kör dumanı başımla hep beraber tabibim
Ne kendi geri döndü ne de bir haber
Adres kısmı boş kaldı bilinmez bi yer
Kanadında derman yok gözünde de fer
Vuruldu Anka kuşu... Bu son sefer
Bilmiyorum Adresini Kim bilir nerde şimdi
Felek sıkmış yumruğu, kaderim avucunda
Geçmişini mazimizi silmiş aldım haberini
Gözyaşımla yazdığım son mektup firarda

(NAKARAT)

Kim bilir nerde şimdi
Felek sıkmış yumruğu, kaderim avucunda!
Gözyaşımla yazdığım son mektup firarda

Geçmişten hiç bi iz kalmadı şimdi
Tüm anıları yaktım !
Bir bir savurdum hepsini denize
Gönül Yolcusu...
Ben Feragat Faraza.