Ferhest - Üstü Kalsın

Verse 1

istedim ki sabah olmasın bu kentte,
güneş yeniden doğmasın, cehrem kalsın karanlık,
heryer şimdi bataklık, sevmek harbi ustalık,
siz acemi piyonlar, yüreklerde hastalık,
paslandık zaman ezme girişiminde,
elimi kolumu bağladı, çelimsiz suratları,
yalnızlık bırakmıyor hep peşimde,
biz zaten ölmüşüz kimse yok ki çevremizde,
yetti artık yazdıklarıma bi son verdim,
sevincime, kalemi kırdım şimdi bende,
kandırıldım her seferde, haykırışım yüreğine,
alıştık biz gidişlere, isyanımız ölümüne,
verebilirsin hükmümü...
dökülen bu sözler aciz bedeni parçalar,
zaten ömür parça parça yıllarımı çaldılar,
güneş doğdu yine bak, saklansın yalanlar,
yıllarım sizde kalsın, bana yeter yarınlar...

Sam@

gitsin giden yıllarım yeni baştan başlıyorum ben, üstü kalsın dostum tamam, yaşananları sildim ben,
yalan yanlış yaşandı zaten hayat düştü gözümden,
söyleyin hadi ne kaldıysa gitsin yine ömrümden,

Verse 2

saçmalıklar hayatımda kol gezermiş anladım,
insanlara çok güvendim onlara gafil avlandım,
hayat akan bir pınardı, yalnış yapanı ben kınardım,
sen pınarda boğulandın, fakat kılım kıpırdamaz,
alnım ak noldu, duyduğun bu seste benim,
hayattan bi hikayedir ölümsüz bestelerim,
esti yine rüzgar gözlerimse tozla doldu,
gözlerim yaşlı hayat biraz bulanık oldu,
azraile bi poz ver kozla dolu benim torba,
yaşama bi amaç ver olmuyorsa çabala zorla,
çuvala koydum bi ceset yuvarladım uçurumdan,
ben kalmak istedikçe zaman çeketi kolumdan,
yorgunluktan ölüyorum beni ayağa kaldırma,
bir sigara ısıtır yokluğuma aldırma,
derdi kederi aldım yaslandım kaldırıma,
gideceksen gelme lan yeter beni kandırma...