Furkan Roe - Geceler

Sen içime dolan nefessin, ben ağaçtan bi' neysem.
Kim kolumdan tutar beni başımı önüme eğsem?
Memleketimde aşkından kör olmuş ki Veysel,
Keşke çektiğim acıya zerre kadar değsen.

Ay ışığında izlemek güzelliğini...
Hayır doğru değil, kim dediyse düzeldiğimi...
Aksine daha da parçalandım ben her geçen gün.
Sevdiklerimiz bizi en çok üzen değil mi?

Nasıl artık bi' başkasına ilham olur bakışların?
Benimle güzelsin sen, başkasına yakışmadın.
Gördüğünde hızlanıyorsa kalp atışların...
Göz yaşıma denk değil Nil Nehri'nin akışları.

Saklambaç oynayan bir çocuk gibiyim,
Seni bulamayınca ağladığım o kaldırım taşları...
Artık çocuk değilim, farkındayım her şeyin.
Yokluğunu kabullenemesem de seni unutmaya başladım.


Nakarat x2

Uzak dur, anlamı yok bu aşkın.
Ne engeller aşıp ulaştım?
Bi' sana fazla geldim ama,
Bi' sana bulaştım.

Bu gece penceremden göremiyorum,
Ay yüzünü...
Karşıma çıkıp göstersen de alsan,
Benden şu hüzünü...

Verse 2

Terk edilmiş kasabayım, aylardır ayaklarını basmadığın.
Yokluğun; kronik hastalığım.
Neden beni yarı yolda bırakıp gittin?
Kalbin tıklım tıklım, bi' ben mi fazlalığım?

Şimdi kimi sarıp ısıtıyorsun yorganına?
Ben bi gül bahçesiydim, saçıldım yollarına.
Kavuşmamızı istemeyen engelleri aşıp gel.
Kaçıp gidelim, başlatma yoluna yordamına.

Çünkü gerçek aşık imkansızı becerendir.
O da benim gibi uykusunda adını heceler mi?
Kalbimle beynim çatışıyor şu sıralar,
Sen rahat uyu diye nöbetteyim gecelerdir.

Ah şu kültablasının dili olsa da konuşsa...
Bu yorgunlukla nasıl çıkarım tüm yollar yokuşsa?
Keşke dünya sadece hayallerden oluşsa...
Keşke oluşsa da, ben de sana kavuşsam...


Nakarat x2

Uzak dur, anlamı yok bu aşkın.
Ne engeller aşıp ulaştım?
Bi' sana fazla geldim ama,
Bi' sana bulaştım.

Bu gece penceremden göremiyorum,
Ay yüzünü...
Karşıma çıkıp göstersen de alsan,
Benden şu hüzünü...