Furkan Roe - Yara

Arkamda yürüdüğünü hissettim
Kokun burnumun direklerini kırdı
Bi an sen sandım elim ayağım titredi
Meğer parfümünün aynısıymış

Sen ki hayatımın gizli öznesi
İçimde ukte kaldın
Seni benden uzaklaştıran her neyse bıktım
İçindeki o sese dur de artık

Aradan yıl geçti, unutmadım. Söyle, ben mi umarsızım?
Yaram daha da kanıyor her geçen gün durmaksızın
Peki sen ne demek bilir misin?
Park köşelerinde içip, hayaller kurmak sızıp

Varoş bi şair, adına; parmaklarını adıyor
İnanki kahvelerin tadı yok artık
Derdimi tek bakışta anlayan bu üsküdar'ın sahili
Seni hiç görmediği halde yıllardır tanıyor

Saçım başım dağınık, bakımsızım güya
Hayat; fazlasıyla gerçekçi bi rüya
Bilmezler ki aşk, yıpratıyor adamı
Hakkımda konuşuyorlar ama umrumda mı dünya?

Nasıl bi yarasın ki kabuk bağlamıyor
Nedense şimdiki aşıklar çabuk bağlanıyor
Biz 70lerin aşkını hiç aratmazdık
Nasıl da battık öyle, gelen geçen yağmalıyor?

O kadar kördüm ki suç işlesen senin yerine yatardım
Hatta cehennemde senin yerine yanardım
Beni fedakarlık konusunda suçlayamazsın
Ben gittiğin her gün için ruhumdan gemiler yakardım
Bu kadar nankör olma, neyine yetmedim be söyle
Aşk mı? Para mı? Yoksa güven miydi sorun?
Ölüm kaldı geriye bir tek tadına bakmadığım
Gerçi ölmek acı değil de zevk verir bana, seninleyse sonum

Eskisi gibi yazamıyorum artık ama
Eskisinden daha çok sevdiğimi bil isterim
Kalbim oyunlar oynanmış bir tiyatro salonu
Sen ne yaşanır bilir misin arksında kulislerin

Bayat kahveler ve bayat sigaralarla
Tozlu raflarımda eskimiş bi kaç satır
Sabaha karşı yatıp, otobüste uyuya kalmak
Gideceğin yerden bi kaç durak sonrası

Sen rakı sofralarının mihenk taşı
Adın gökkuşağından bi renk taşır
Şairlerin bütün dertlerini aslında bilek taşır,
Bu yüzden kimliğimle hesaplanmaz direkt yaşım.

Nasılsa bir gün ettiğini bulacaksın
Benden esirgediğin aşkı başkalarına sunacaksın
Sevdiğini her şekilde kabulleniyor insan
En çok ta benim gibi haklı olup susacaksın.

Tanıdığım en özgür kadınsın
Söyle nedir beni içinde hapsetmenin gerekçesi
Kağıtlar vatanım, kalemlerim asker
Sen özgürlük diye bağıran şiirlerime kelepçesin

Dur kapatma dinle bilmediğin şeyler var
Tozlu raflarımda saklı hala defterin
Yazdıklarımı sade kadıköyü bilen anlar
Bu yüzden beni altıyolda defnedin