Gabriel Sb - Tanrıyla Sohbet

Verse1
Uyandım artık gerçeğe elimde tek güvencem
Çizip durduğum hayaller sabıkalı güvercin
Mesafe koyduğum sevince gel demekten çekinmem
ben kalemi kağıdı birleştirip oluşturdum kendimi

Eğer tanrı sorsa idi hayatımda bir seçenek
Emin ol, aynı ben ve aynı ruhsuz olurdum
ve armağanım olacaksan bu uğursuz hayatta
ağır olan her vebali ellerimle bulurdum

Çekinmem hiç bişeyden ve kaçmam kimseden
Günden güne artan sancı beynimi mahveder
Sessizlik çok güzelde bu sefer olmasın
Tanrının Doğum Günü mum getirme yanmasın

Nedensiz parlamasın gökyüzünde yıldızım
Ben karanlık odandaki bi ruh kadar yalnızım
Ürkeklerin kalbinde ben hızlı hızlı çarpar iken
aniden gelen krizde ölüm kadar şanssızım


Nakarat
maalesef ki Masum değilim
onlar yıktı önümüze siperi
ölümün sesi nefesime işlese tanrıya sohbetim ağır değildi

Verse 2
Aklımdan zorum var benim ölümse tek vekilim
Yüzlerce günaha karşın önlerinde tekilim
Hayatı sek içen ve mezesiz bitiren ben
Tükettiğim her dakika yabbozdaki şekildim

Dünyayı umursamam zaten beni iplemiyo
3 yanlışım 1 doğruyla köşe bucakta sevişiyo
Her yalancı güreşiyo şeytanın kumarlarıyla
Gabriel koz veriyo batmadan son çabasıyla

Hayat garip bişey adalet yok ki burda
Sokaklarda güvensizlik fakirlikse her bi yanda
Her bi yanda kahpelerin düzeni oluşmuş
Ben düzen bozan olmak için çok hayalle buluştum

Başrol oldun hayalime düşünmekten bıkmadım
Harbidende hayal oldun işte bundan sıkkınım
Bitkin ve bıkkınım yorgunum güneş kadar
21de yaşlıyım ben fosilleşmiş kemik kadar


Nakarat x1