Gabriel Sb - Unut

Verse1
Gönlümün kıyıları yosun bağlayan kalbi yansıtır baş ağrıtır
güç kaybediyorum geçen hergün zamanla oturur taşlar artık
Kıymet bilmedim bu can bi çare merhametimden görmüyodur
Paslı kalemimden çıkan denklemi alim bir zat kuramıyodur

Nasıl beklerim cenneti kalbime günahım tavanda güler durur
Borcumu ödemem hayli zor moruk insan nankör tanım budur
Yolum budur biraz çakıl dağlar orman farketmezdi
İlahi tabanca akılda kaldı yazmaya ömrüm yetmeyecektir


NAKARAT

Unut derdin, ölümü gel unut bu evren taşa toprağa mı düşmüş,
Son dersim, ziyan eyleme ben benden soğuk birine gördüm
Kelam yendi, hayat ritmim kalbe kifayet eskiye dönmüş Gör derdim, hali görmen için mesken kurup içine gir bir.


Verse2
Dört duvar arasına sıkışıp kalmışım pencere arkası cennet bahçesi
Bedenime gömleği giydirmişler günahla dolmuş cepleri
Kapıyı açsalar utanırım inanki çıkamam o günahla bakamam yüzlere
Gel dese gelemem git dese kaçarım bi çare ömrüm kör bu gözlere


Yemin ederim özledim bitse ömrümün geri kalanı
Tartışır olmuş insanlıktan yaktılar diri diri bayrağımı
Unutturdular Allah'ı
Uçkura sattılar varlığını
Derdinden öte geçmişi sattı geleceğe bakmak masal tadı

NAKARAT x1